* Sevgili Jale Abla, ben çok mutsuzum. Ben 16 yaşında bir genç kızım. Annem ikinci evliliğini yaptı. Ben 15 yaşındaki üvey erkek kardeşimle aynı evde yaşıyorum. Onunla hiç anlaşamıyorum. Geçenlerde beni çok üzen bir şey oldu. Erkek kardeşim son zamanlarda internette açık saçık sitelere giriyordu. Sonra bir gün bana tacizde bulundu. Ne yapıyorsun diye bağırdım. Beni yanlış anladın diye, o benden daha çok bağırdı. O günden sonra bu evde çok huzursuzum. Anneme söylemeye utanıyorum. Üvey babamdan da çok korkuyorum. Çünkü çok sinirli. Gidecek başka bir yerim de yok. Bu evde yaşamak istemiyorum artık. Çünkü üvey kardeşim Tolga'nın bakışlarını beğenmiyorum.
Lütfen yardım et. Çok mutsuzum. Rumuz: Genç

Sevgili kızım, bu yaşadıkların gerçekten hiç hoş değil ama sen de yanlış yapıyorsun. Annen senin en yakının ve seni koruyan tek varlığın. En sıkıntılı anlarında, utansan da ona açılmalısın. Şimdi hiç vakit kaybetmeden, neler hissettiğini ve o yaşadığın olayı annenle paylaşmanı istiyorum. Bunları kaldıracak yaşta değilsin. Seni çok iyi anlıyorum. Sakın korkma. Bir süre kendini daha iyi hissedeceksen akrabalarından birinde kalabilirsin. Biraz kendine gelmen için bunun yararı olur. Hiç bir şey için kendini üzme! Yalnız değilsin bunu da hiç unutma! Kendine çok iyi bak. Sevgiler...