* Merhaba Jale Abla, ben 25 yaşında boşanmış bir kadınım. Yaklaşık 2 ay önce eşimden ayrıldım. Biliyorum çok yanlışlarım oldu. Eşimi aldattım. Sonra bu ortaya çıktı ve ayrıldık. Çocuklarımı babası aldı. İçim çok acıyor. Evlatlarımı çok özlüyorum ve her gece ağlıyorum. Kendimi içkiye verdim. Bu hayat bana hiç acımadı. Çok çileler çektim. İntihara kalkıştım. Kurtardılar. Keşke ölseydim de bu günleri görmeseydim. Çocuklarımı babası benim hakkımda çok doldurmuş. Onlar bile bana artık tepkili. Artık ölmekten başka çarem kalmadı! Alkolikliğin eşiğine geldim. Evlatlarımı ve eski mutlu günlerimi çok özlüyorum. Şu yalan dünya beni ne zaman güldürür? Belki sen bu yazımı cevaplandırdığında bile her şey için çok geç olabilir. Lütfen yardım edin. (Adı saklı)

Sevgili kardeşim, bir dur! Beni bile korkutuyorsun, daha yaşın kaç? Bu ne yılgınlık? Önünde daha nice yılların olacak. Sen istemedikten sonra sana istese de zaten kimse yardım edemez. Geçmişte ne yaptıysan yaptın. Yanlış da olsa hepsi şimdi geçmişte kaldı. Artık yanlışlardan ders alman gerek. En başta alkolü bırakmalısın. Çocukların etkilenmemesi mümkün mü? Sen bir anne olarak her zaman güçlü olmalı ve ayakta durmalısın. Ben bunu başaracağına inanıyorum. İstiyorsan her şey yoluna girer. Kendini yıpratma. Yarından sonra kendine doğru yaşayacağım bir söz ver ve bu sözünü unutma.