* Sevgili Jale Abla, ben 21 yaşında bir yıllık evli bir bayanım. Eşim nişanlıyken ailesine çok düşkündü. Şimdi de sürekli onun ailesine gideriz. Orada çok mutlu olur ve beni unutur. Benim aileme gittiğimizde hemen kalkar ya da kavga çıkartır. Evliliğimiz 10 ay boyunca kavga gürültüyle geçti. Benim de hatalarım var belki ama ben evliliğimi kocamla yaşamak istiyorum. Onunla gülüp, onunla ağlamak istiyorum. Sonunda dayanamayıp evi terk ettim. Eşim daha sonra özür diledi ve eve dönmem için yalvardı. Bu arada eşimle ortak arkadaşımız bizi barıştırmak için devreye girdi ama ortalık daha çok karıştı. Rumuz: A.

Sevgili kardeşim, evlilikte yaşanan tartışmalar evliliğin tuzu, biberi derler ama siz dozajını biraz kaçırmışsınız sanırım. Eşinin ailesine düşkünlüğü evliliğinize oldukça kötü bir şekilde yansımış. Burada onun hatası çok daha büyük. Senin ve ailesinin yerlerini ayrı tutmalıydı. Zamanla evliliğinizin oturacağı bir gerçek ama bu geçiş döneminde saygıyı yitirmeyin ve birbirinizi kırmamaya çalışın. Sen onun ailesine nasıl saygı duyuyorsan, eşinden de aynı saygıyı beklemen hakkın. Eşin belli ki şimdi pişman olmuş. Hatalarını düzeltmesini bir fırsat daha vermekle bir şey kaybetmezsin. Sevgiler...