* Merhaba, ben 46 yaşında üç çocuk annesiyim. Çok acılar çektim ama hâlâ ayakta durmaya çalışıyorum. Bu yaşadıklarımda benim hatalarım da oldu. Eşimi evliliğimizin 8. yılında aldattım ve ondan ayrıldım. Eşim bunu hazmedemedi ve iki yıl sonra kendini vurdu. Çocuklarım babalarına çok düşkündü. Beni hiç bir zaman affetmediler. Onlar için çabaladım. Böyle bir hayatı onlara yaşattığım içim çok pişmanım. Bazen ben de canıma kıymayı düşünüyorum ama yapamıyorum. Çok mutsuzum. İkinci eşimden de ayrılmak üzereyim. Onu da şuçlar oldum. Ondan da bir kızım olduğu için her şeyi düşünüyorum. Lütfen yardım edin. Rumuz: Bahtsız

Anne Sevgili okurum, yaşadıklarınız gerçekten üzücü ama artık kimin hatalı, yanlış olduğu geçmişte kaldı. Bunları düşünmek seni daha da üzer. Hiç bir şeye de fayda etmez. Bence, şimdiki eşinizin üstüne gitmeyin. Madem onunla iyi kötü bir yuva kurdunuz, bunu yürütmeye bakın. Bir çocuğunuz da var. Kötü düşünceleri aklınızdan çıkartın. Mantıklı düşünmeye gayret edin. Bu yaşananlar karşısında bu zamana kadar ayakta durduysanız, bu sıkıntınızı da atlatırsınız. Kendinizi iyi hissettirecek uğraşlar bulun ve çocuklarınızın ruh sağlığını da göz ardı etmeyin.