* Merhaba Jale Abla, ben 17 yaşında genç bir kızım. Annemle babam ayrı ama aynı evi paylaşıyorlar. Çok yokluk ve zorluk çektik. Bu dönem içinde annemin ruh sağlığı iyice bozuldu ve tedavi görüyor. Annemin bu haline çok üzülüyorum Jale Abla. İnan annemi bazen tanıyamıyorum. Bir de evin içinde bana çok baskı var. Beni hiç bir yere, arkadaşıma bile yollamıyorlar. Sana bu elektronik postamı bile komşu abladan yazıyorum. Çıldıracağım. Annemin bu haline, evdeki huzursuzluğa ve baskılara dayanamıyorum. Erkek arkadaşım bile yok. Beni okuldan da aldılar. Evdeki erkek kardeşime bakmak zorundayım. Evden kaçmak istiyorum ama yerim de yok. Senden en kısa zamanda cevap bekliyorum. Seni çok seviyorum ablacığım... Rumuz: Sade

Sevgili kızım, bu genç yaşında omuzlarında ki bu yük sana tabii ki ağır gelir. Bunalmış olman çok normal ama sen yine de akıllı bir kızsın. Aklını başına topla ve evden kaçma gibi düşüncelerden sıyrıl. Ne kadar mutsuz olsan da orası senin yuvan Bu sıkıntılı günlerin geride kalacak. Her aile zaman zaman çocuklarının iyiliği için disiplin uygular. Belki bu seni biraz fazla bunaltmış. Haklısın kızım ama şimdi üzülmen gereken bu değil, okulunu bırakmış olman. İşte bu çok üzücü. Bunun için kimden destek alırsan al ama eğitimine lütfen devam etmeye çalış. İleride büyük pişmanlıkların olmasın. Sevgiler...