* Merhaba Jale Abla, gazeteyi aldığımda ilk baktığım köşe sizin köşeniz. Biz gençlere yardımcı olmaya çalıştığın için tüm okuyucuların adına size çok teşekkür ederiz. Ben 15 yaşında öğrenci bir gencim. Müziğe gerçekten büyük yeteneğim var ve evde amatör olarak çalışıyorum. Gitar çalıyorum. Hiç ders almadığım halde, kendi başıma öğrendim ve çok başarılıyım. Yalnız ablacığım, bu bizim evde çok büyük sorun oluyor. Ailemle sürekli tartışıyorum. Ders çalışmadığımı iddia ediyorlar. Elime ne zaman gitarı alsam, evde gürültü yapıyorum diye kızıyorlar. Hevesim kaçıyor. Beni anlayıp, yardımcı omuyorlar. Derslerim de çok kötü sayılmaz. İki tane zayıfım var. Hepsi bu. Ben büyük bir müzisyen olmak istiyorum. Başkası olsa, böyle bir yeteneğin elinden tutar. Ailem neden bana yardımcı olmak istemiyor ve anlamıyor? Ne olur Jale Abla, sen anla! Rumuz: Müzisyen

Sevgili oğlum, yetenekli olmana bende çok sevindim ama müziğe olan bu hevesini biraz da derslerine yoğunlaştırsan daha mutlu olurdum. Çünkü iki tane kurtarman gereken zayıf dersin var. Bunları önemsemezsen, ileride daha da zorlanırsın. Bence sen bu amatör müzisyenliğine biraz ara ver. Bana sakın kızma ve seni anlamadığımı sanma! Gitarı kesinlikle bırakmanı istemem. Bu gurur ve onur verici bir uğraş. Ve seni çok rahatlattığına da eminim ama, aileni de biraz anlmaya çalış. Her şeyin dozunu iyi ayarlaman gerek. Her şeyden önce, sen şimdi öğrencisin. Ve bazı sorumlukların var. Umarım ileride istediğin yerlere gelirsin. Her şey gönlünce olsun. Sevgiler...