* Merhaba Jale Ablacığım, ben 14 yaşında bir kızım. Annemle ve üvey babamla birlikte yaşıyorum. Abla, benim öz babam engelli. Onu sık sık görmeye gidiyorum. Onu terk etti diye hâlâ anneme kırgınım. Ama karışamıyorum. Beni babama versinler istemiştim olmadı. Üvey babamı sevmiyorum. Annemi aldattığına şahit oldum. Bunu anneme söylemem doğru olur mu bilmiyorum. Şu küçük yaşımda öyle şeylere şahit oldum ki, ileride ne evlenmek istiyorum ne de bir erkek arkadaş. Okulum da kötü geçiyor. Söyle Jale Abla, sana çok güveniyor ve seviyorum. Babama kaçsam daha mı mutlu olurum? Bu sefer annem üzülecek. Rumuz: Peri

Sevgili kızım, yaşamında bazı üzücü olaylara şahit olmandan dolayı ben de senin adına üzgünüm ama bu sadece senin şahit oldukların. Senin kaderin bu değil, önünde güzel yılların olacak. Kendini toparlamaya çalış. Babana düşkün olduğun belli. Aranızdaki bağ çok güçlü. Bunu anlayabiliyorum. Babanla dertleşmende sakınca yok. Ama sana düşmeyen konuları tartışmamak şartıyla. Babanın seni anlayacağına eminim. Üvey babanın anneni aldatmasına gelince, bu hiç hoş değil. Buna şahit olman daha da kötü ama sen yine de sessiz ol. Zaman içinde tüm yanlışlar su yüzüne çıkar. Yoksa, böyle bir durumda üzülen yine sen olursun ve senin üstüne gelinir. Bunu hiç istemem.