* Merhaba Jale Hanım, ben 39 yaşında iki evlilik yapmış bir kadınım. İlk eşim evliliğimizin ilk yıllarında kızımla beni terk etti. Buna alışmak çok zor oldu. Eve döneceği günü yıllarca bekledim ama dönmedi. Ben de görücü usulü bir evlilik yaptım. Yeni eşim hiç evlenmemişti. Bu yüzden beni kızımla kabul edince, evlenmeye karar verdik. Başlarda çok mutluydum, hemen ikinci kızıma hamile kaldım. Ama anladım ki kocam aslında bir ruh hastasıymış. Artık benim için çok geçti. Hamileliğim boyunca kafasında bir sürü kıskançlık senaryoları yazıp, beni dövüyordu. Bu duruma o zaman 6 yaşındaki ilk evliliğimden olan kızım hep şahit oldu ve kötü etkilendi. Beni dövdüğü zaman koltukların arkasına saklanırdı. Dayaklar yüzünden kızımı erken dünyaya getirdim ve hastanelerde sabahladık. Çok zor günler yaşadım. Hep düzelmesini beklerken aldığı alkolle, durum daha da kötüleşti. Artık yaptıklarını hatırlayamaz hale geldi. Çevresinde kimse kalmadı. Kendi kızına inanılmaz bir tutkusu var. Gözündeki bir yaşa bile kıyamaz. Evin içinde iki kardeş kavga ettiğinde senin kızın, benim kızım muhabbeti de beni ayrıca çok üzüyor. Evde hiç huzur yok. Çocukların psikolojisi bozuldu ve küçük kızım kekelemeye başladı. Geçen hafta büyük bir kavga yaşandı ve kızım ne olur boşanmayın diye bana yalvardı. O günden sonra kızım kavga anında baygınlık geçiriyor. Bu yaşananların sorumlusu ben miyim? Evlendiğime ve kızlarıma bunları yaşattığıma öyle pişmanım ki, bazen canıma kıymayı düşünüyorum. Kızlarım aklıma gelince susuyorum. Ama bu hayat artık bana mutluluk vermiyor. Hiç gücüm kalmadı. Kendi hayatımı kurup, benim de mutlu olmaya hakkım yok mu? Sizinle biraz dertleşip, rahatlamak istedim. Önerileriniz benim için çok önemli. Ne olur yardım edin. Artık dayanamıyorum. Rumuz: Gamsız Hayat

Sevgili okurum, her şeyden önce bir anne olarak duygularınızı çok iyi anlıyorum. Ama bu yaşadığınız evlilik değil, resmen eziyet! Çocuklarınızın da bu durumdan etkilenmemesi zaten mümkün değil. Huzursuz bir yuvada büyüyen çocukları ileride çok büyük sorunlar bekler. Hayata karşı daha umutsuz ve mutsuz olurlar. Bir evlilikte sorunlar çözülmüyorsa ve daha da kötüye gidiyorsa, boşanmak en mantıklısı. Çocuğunuzun sizi anlamasını beklemeyin. O ne yaşarsa yaşasın ikinizi birlikte görmek isteyecektir. Ama böyle kavga gürültü ve şiddete şahit olmaları beni yürekten üzüyor. Lütfen sakin olmaya çalışın. Hangi kararı alırsanız alın, eşinizle ilişkinizi çocuklarınız için sağlıklı tutmaya çalışın. Siz her şeye karşı daha dirençlisiniz ama çocuklarınız için attığınız her kötü adım, onları çok daha etkileyecektir. Bunu hiç unutmayın. Umarım herkes mutlu ve huzurlu olur. Sevgiler...