Bir çocuk otobüste yaşlılara, kadınlara ve kendinden büyüklere yer veriyorsa hâlâ...
Bilin ki saygı ölmemiştir daha...


Bir ev kadını, Mehmet Ali Erbil ve Deniz Seki gibilerini ekranda gördüğü zaman, televizyonları kapatıyorsa...
Bilin ki, Sadri Alışık ruhlu gençleri yetiştirmek isteyen anneler yaşıyordur hâlâ...


Bir vatandaş, her yıl kaldırım taşlarını yenileyen belediye başkanına, "Yetimin öksüzün hakkını yiyen taş olsun" diye haykırabiliyorsa...
Bilin ki, ahlaksızlara karşı durmanın beli bükülmemiştir hâlâ...


Bir işçi, haram para kazanmayı elinin tersiyle itip, asgari ücretle onurlu bir yaşam sürdürüyorsa...
Bilin ki, ağaç gibi dimdik yaşamaya özlem bitmemiştir hâlâ...


Bir çocuk, yere tükürenleri "Affedersiniz beyim, tükürüğünüz düştü" diye uyarabiliyorsa...
Bilin ki, toplum sorumluluğu ayaktadır hâlâ...


Hata yapan sürücü parayı uzatıp da, "Buyrun bir çay içersiniz" diyor da, trafik polisi, "Ben çocuklarıma başkasının parasıyla çay içirmedim" diyorsa...
Bilin ki, yarınlar emniyettedir hâlâ...


Bir patron, işçilerini "mukaddes emekçiler" gibi görüp, onların insanca yaşamasına parmak kaldırıyorsa...
Bilin ki, paranın öldüremediği insanlık, hayattadır hâlâ...


Bir taksi şoförü, çantasını arabasında unutan yolcuyu, fellik fellik arıyorsa...
Bilin ki, Allah korkusu ve dürüstlük yolunu şaşırmamıştır hala...


Bir genç kız, önüne konan yaldızlı tuzaklara aldırmayıp, hala otobüslerle işe gidip geliyorsa...
Bilin ki, onurlu yaşamın işçiliği, iliklerine kadar dirençlidir hâlâ...


Bir çocuk, Mustafa Kemal dendiği zaman, gözleri çakmak çakmak hazırola geçiyorsa Bilin ki, ülkemizin gençliği çürümemiştir hâlâ...


Her şeyin yok olduğu anda bile umut vardır... Unutulmuş sokaklarda dolaşan...