Portekiz karşısındaki futbola baktım da... "Bu turnuvayı kazansak ne yazar" diye söylendim kendi kendime.
Ömrümüzle inatlaşan kralların, kadro kurarken kendisiyle inatlaşmasını hiç yadırgamadım.
O gecenin tutanaklarında, saha dışındaki kavgaya hazır biri gibi duran Fatih Terim'in, saha içindeki mücadeleyi körükleyecek hiçbir eylemde parmak izi yoktu.
Harcı emek bilinen gerçekler, harcı kompleks bilinen gerçeklere yenildiğinden beridir ki, milli takımda da adalet yok zaten.
Milli takım ülkenin en iyi 11 futbolcusundan oluşuyorsa, gördüklerimiz bir kabus olmalı.
Portekiz maçında Yıldıray'ı mumla aradık bulamadık da, Yıldıray'ın hakkını aradık mı?
Nuri Şahin Alman Milli Takımı'ndan kaçırılıp milli yapıldı da, Emre Aşık'a gösterilen özenin zerresi, o çocuğa gösterildi mi?
CSKA'da oynayan Caner'in milli takıma çağrılması için, Galatasaray'a transfer olması mı gerekiyor?
İbrahim Toraman defanstaki tek çabuk adamımızdı da, imparatora kulluk etmediği için, onu saf dışı bırakan sisteme, arkadaşları niye itiraz etmedi?
Bu haksız düzende yenilgiler kaçınılmazdır da, teselliler niye bu kadar ucuzdur?
"Emre Aşık'ın vuruşu gol olsa, maç berabere biterdi!"
Almanya'yı izlediniz mi?
90 dakika rakibi ısıran bir makinenin dişlileri gibiler.
Avusturya'yı izlediniz mi?
Sistemin takımı olarak yarınlara bizden hazırlar.
Biz bir maç kazandığımız zaman, gazeteler imparator bültenlerine dönüşüyor olsa da, gerçekler fena halde sırıtıyor.
Gördük ki, Portekiz maçında adaletsizliğin sırrı ortaya çıktı.
Bizler de bu adaletsiz krallığı açığa çıkarabilsek...
Çok şeyi halletmiş olacağız.