Sorulara cevap "Müslüman dünyası neden kitap ehli dünyasından geri kalmıştır?" * Sorduğunuz soruya bin sayfalık bir kitapla cevap vermek bile zordur. Ama ben ana hatları ile cevaplamaya çalışacağım. 1- Yüce Allah'ın insanlara verdiği en önemli nimetlerden biri de beyin gücüdür. Bu beyin gücü denilen akıl ve zekayı, bazı insanlara daha fazla vermiştir. Onun için de insanların zeka dağılımı yüzde 11 üstün zekalılar, yüzde 69 orta zekalılar, yüzde 20 de ortanın altında olanlardır. Üstün zekalıların yüzde 5'i de dahi seviyesindedir. Tüm insanlıkta bu dağılım yer aldığı gibi, bir toplumun içinde de bulunmaktadır. Toplumlara düşen görev, üstün zekalı insanları gerektiği şekilde eğitip yetiştirmek, yani bu ilahi nimeti heder etmeden değerlendirebilmektir. Yüce Allah, toplumları bu nimetini nasıl kullandıkları bakımından gözetlemektedir. Tüm nüfusunu ve bu üstün zekalı olan beyinlere neler yapıldığını takip etmektedir. Bu beyin güçlerini iyi yetiştiren; onlardan yeterince istifade eden toplumları yüceltmektedir. O, beyin güçlerini dedikodu, kıskançlık, haset çamurunda yok eden toplumları da geri bırakmaktadır. Üstün zekalı beyinleri değerlendiremeyen, onları kıskançlık tanrısına kurban eden toplumların, insanlığa akıl verecek, çözüm üretecek, bilimsel araştırmalarla insanlığa yardımda bulunacak, siyasi gündemi belirleyip çözümler getirecek hiç imkanları kalmayacaktır. Bu toplumlar hiçbir şeyin mutfağına giremeyecek, garsonluk yapmaktan kurtulamayacaklardır. Beyin gücünü ihmal eden, onu bir kenara atan, başkalarının ürettiği ile yetinen ve her zaman ona muhtaç olan toplumlar geri kalmak zorundadır. 2- Gelişmenin ikinci dinamiği "çalışmaktır". Çalışan, üreten, her an yeninin peşinde koşan, olumlu manada değişimin sevdalısı olan toplumlar ileri gideceklerdir. Üretim bilgiden ve teknolojiden yana olursa ve bu da ekonomiye yansırsa ilerleme, gelişme kendiliğinden gelecektir. Biz bunu şu şekilde formüle edebiliriz: Akıl, bilgi, eylem, üretim ve nihayet ekonomik zenginlik; gelişmişliğin oturduğu alt yapıyı ve onun dinamiklerini oluşturmaktadır.
'Neredesin ey akıl?' Çalışmayan, dedikodudan başka bir şey yapmayan, fertleri birbirini engellemek, birbirine ayak bağı olmak için can atan toplumlar nasıl gelişir, nasıl ilerler ve nasıl dünyaya akıl verme hakkına sahip olur? Çalışmak, üretmek; bahar mevsiminde meyvelerin çiçek vermesine benzer. Yeniden yaprak ve çiçeğini veremeyen ağaçlar kurumuş demektir, kesilip sobaya odun olurlar. Milletler de akıllarını kullanıp düşünce çiçekleri verecek; çalışarak bilgi ve teknoloji çiçekleri açacaklar. Bu onların canlı kalmasını temin edeceği gibi, canlılıklarının da delili olacaktır. Bu çiçekleri açmayan, bu ürünleri vermeyen toplumlar, medeniyetin sobasında odun olur veya başkasının hizmetkarı durumuna düşer. Bizim ayağımıza hurafeler, bağnazlıklar, dogmalar zincir olmuştur. Aklımızı kullanamaz, düşünemez, üretemez, çalışamaz hale geldik. Onun için "Neredesin ey akıl, nerdesin ey düşünce, ey bilgi, ey çalışma?" diyerek haykırıyoruz.
Servisi 
