Şükran duygusu üzerine söylenmiş ve söylenecek ne kadar söz varsa, ben sana hepsini söyledim kabul et lütfen. Hırpani kılıklarla huzurunda salındığım için. Çirkinliklerden dokunmuş bin bir çeşit maskenin, bir gün biri, bir gün diğeri ile karşına çıkıp, yüzüne çirkin çirkin baktığıma... Ucuzluklarıma, sahtekarlıklarıma, yalanlarıma, küfürlerime, pisliklerime, meymenetsizliklerime, sefilliğime, rezilliğime, yenik düştüğüm nefsime...
Dahası taş kalbime, kirli düşlerime, aç gözlülüğüme, aldatışlarıma, kandırışlarıma, satışlarıma, ikiyüzlülüğüme, yalan sözlülüğüme, fesat benliğime dair ne varsa.

KİN TUTAN HALLERİM
Öte taraftan tembelliğime, tüketiciliğime, yok ediciliğime, vefasızlığıma, kaygısızlığıma, saygısızlığıma, kabalığıma, hoyratlığıma, salaklığıma, ruhsuzluğuma, uyumsuzluğuma, huzursuzluğuma. Üstüne üstlük bir de kinciliğime, bencilliğime, cahilliğime, vurmama, kırmama, dağıtmama, ezmeme, üzmeme, kepazelik içinde yüzmeme rağmen; koşulsuzca sunduğun milyon çeşit armağanı el tersiyle, dirsek darbesiyle, yüz çevirmesiyle, dudak bükmesiyle itmeme, atmama, ıskalamama rağmen ses etmedin bana. Bütün bunlara rağmen bir gün bile, ne günü; bir lahza bile, gökyüzüne yüz kaldırıp, gülen, sevinen gözlerle maviliğini duyumsayamayışıma, bir çocuğun gülücüğünden bin pıtrak doğuran yedi vereni seyretmeyişime gık demedin, hayret bir şeysin.

YAMAN DOSTUM
Taş üstüne taş koymadan, can üstüne can katmadan, adam gibi bir aşk olsun, bir kez bile yaşamadan, yıllardır dönüp durdum çevrende de yine de bağışladın, hoş gördün ve ödüllendirdin beni. Ne yaman bir dostluğun var. Şükranlarım olsun be...
Hayaller koydun kafamın içine... Her bir hayali bir çiçek demeti, bir armağan paketi gibi süsleyip, allayıp pullayıp doldurdun yürek odama.
"Delinin zoruna bak" sloganları çevre metre karelerimde vokallenirken, delice sevdaların, çılgınca tutkunlukların öznesine yazdın adımı. Bir tatlı deli ettin beni; delice arzuladığım o tutkuların izinde. Ve izleri kolayına sürmem için hep bir işaret bıraktın erek yolunda. Karanlıklarda kalan yanlarıma hep ak aydınlık fenerler tuttun, yitip sapmayayım diye.

NE DİYEYİM Kİ
Bin başlı devler gibi önüme dikilmiş türlü çeşit gıllıgışın arasından, kayıpsız ve hasarsızca çıkardın elimden tutup...
Ve bütün bunlara... Bu bütüüün sunduğun doyumsuz armağanlara inat, yine de kadrini, kıymetini bilmeden, teker meker yaşarken, sankim de çok hak etmişim gibi, tuttun bir de düşlerimin en iri cüsselisini "sahici" kıldın...
Ben artık sana ne diyeyim ki hayat?..
Ben sana hakkını nasıl ödeyeyim ki?..
Keşke becerebilsem de af dileyip: "Tedarikleyip getirdim bir şeyler, ödeşelim" diyebilsem be hayat.
Sana sadece... Sadece kuru bir teşekkür edebiliyorum anca bak. Ahaliye zırva gelen, lakin tümü yüreğimden dökülen kifayetsiz ve kuru bir teşekkür edebiliyorum ancak.
Ve içimin nasılsa en akordu bozulmamış telini kıpraştırıp, bir kez daha haykırıyorum huzurunda; "Sağ olasın hayat kardeş, çok teşekkürler sana..."