Serde folklorculuk var diye örf adet gelenek görenek konularında epey literatür karıştırmışlığım vardır.
Oradan kalma eksik ziyade bilgilerime göre kurbanlık koçları yıkama, kınalama hatta gelin telleri ile süsleme usulünün ta Orta Asya'dan gelme bir töre olduğunu öğrendim.
Derleme araştırma yaptığım zamanlardan aklımda kalanları sıralarsam tüm folklor varlığının içinde türkülerin ayrı bir yeri vardır derim.

AVAZIM YETTİĞİNCE
Üstatlar der ki; malum türkü folklorun halk içinde en çok söylenen, en çok dinlenen ürünü. Halk sevincini, tasasını, aşkını, yiğitliğini, hayatının her safhasını türkülerde çalar söyler. Böyle olunca da bu nedenle halkımızın hayatında büyük yer tutan dini bayramların türkülerimize yansıması doğaldır. Eski üstatlardan Cafer Kaya'nın okuduğu Çorum'dan bir bozlağın ilk bendini ben de okurdum avazım yettiğince.
Orada askerlik öncesine denk gelen bayramı anlatıp der ki;
Bayram geldi benim yarim kaçıyor
Arkadaşlar gelmiş helalleşiyor
Bana ne diyonuz konu komşular
Gideceğim askerliğim geçiyor
Yine bir Şanlıurfa bayram türküsü de "gam, keder, elem" dolu:
Bayram gelmiş neyime
Kan damlar yüreğime
Yaralarım sızlıyor
Doktor benim neyime
Dirmil taraflarından da bir türkü var. Çirkin kızların dahi bayramda güzel olduğunu söyler:
Koca dağa kurşun attım geçmedi
Aslanın kızına kendir verdimi içmedi
Al sandım, mor sandım
El kızını ben kendime yar sandım
Hayrandı da deli gönül hayranda
Çirkin kızlar güzel olur bayramda
Yine de en sevdiğim bayram türküsü merhum Ahmet Yamacı tarafından, Afyonkarahisar'lı Hidayet Çalbudak'tan derlenen, kısaca " Karahisar Kalesi " olarak bilinen ezgidir.
Karahisar kalesi yıkılır gelir
Külü boynuna dökülür gelir
Bir yiğidin sevdiğini el alsa
Ciğeri bağrından sökülür gelir
Yayladan gel allı gelin yayladan
Kesme ümidini kadir mevladan
Ver elini karlı dağlar aşalım
Bayramlaşalım