Ne yana dönsek bir atışma, bir çatışma gırla gitmekte. Bunca gürültü içinde insanın sevdayla, tutkuyla randevusu gerçekleşebilir mi sizce? Ya da zaten başlamış ve her nasılsa devam eden aşkların ömrü ne kadar vefa eder bu hır gür iklimine?
"Aşk koşul ve ortam ayrımı yapmaz " mı diyorsunuz? Yok canım. O dediğiniz çizgi romanların konuşma balonundakiler gibi üfürükle dolmuş bir laf artık. Çünkü aşkın da koşulları, ön koşulları, olmazsa olmazları
çoktan betonlaştı. İlgisiz, alakasız, özensiz, düzensiz beraberlikler her türlü ilişkiye uç veriyor belki ama yürek yüreğe birlikteliklerin kapısını bile çalamıyor . Hiç kimse sadece vererek, kendinden tüketerek kurulacak bir gönül arkadaşlığının yürümesinden medet ummuyor.
Neyin keşfi?
İnsanlar o beraberliğin emeksiz ve ortak çarpan iki yüreksiz gıdım bile ilerlemeyeceğini biliyor şükür ki. Çevrede dönüp duran, gözümüze, aklımıza çatal ucu gibi batan bazı örneklerin şişirme, kaplama, abartma ve sanal aşklar olduğunu keşfetmeyen mi kaldı aramızda.
O zaman söyleyin, kim olursak olalım bizim kendimizden ve kendi dertlerimizden gayrı bir de " karşı tarafın " tasasına, sıkıntısına, arzusuna ayıracak vaktimiz, mecalimiz hatta düşüncemiz var mı?
Dünya gailesi her birimizi korkunç bir cangılın içinde, yolu yitmiş ve pusulasız bir kayıp kişi haline getirmişken nerede kaldı ki sevda partnerimize koltuk çıkalım.

Direnç olayı
Kararı siz verin öyleyse. Ben bu satırlarımı alıp aradan çekilsem, kalakaldığınız ortamlarda yukarıda dediklerimden hangisi olacak ya da olmayacak?
Fedakarlık, direnç, mücadele kılıflarıyla kaplanmış, aslı; ite kaka gidişat, suni teneffüslü hayat şeklinde süren ilişkilerin yaldızı kazınmayacak mı anı gelince?