Abant kimindir? Elbette bizim ona ne şüphe de, coğrafi gerçekliğin söylediği gibi Bolu'nun mu, yoksa büyüklüğü ve zenginliğiyle sahip olmak istediklerini kendisine mahkum eden İstanbul'un mu?
Sorunun cevabı bakışınıza göre değişir. Gerçekçi bakarsanız, Abant'ı Bolu'ya bırakmanız gerekir, romantikseniz, İstanbul'un büyüleyici güzelliğine bir nüans daha sayıp, gerisine kulak bile asmazsınız.
Soruya cevabınızı bilemem ama size Abant'la ilgili birkaç tavsiye de bulunabilirim. Gölün muhteşem sakinliği, tepelere doğru yükselen çam ormanlarının inanılmaz oksijeniyle birleştiğinde, çarpıyor sizi Abant'ın havası.
Bence mutlaka denemeniz gereken ilk şey, Abant'a tam gece yarısı ulaşmak olmalı. Sıcak yaz güneşinin, İstanbul'un rahatsız edici nemiyle birleşip hayatı yaşanmaz hale getirdiği günlerden birini seçin ve tam gece yarısı Abant'ta olacak şekilde yola çıkın.
Gecenin derin karanlığında nasıl bir iklim değişikliğine uğradığınızı anlamakta zorlanacaksınız. Önce neye uğradığınızı şaşırıp, vücudunuzda baş gösteren hafif titreme belirtilerine hayret edip, sonra tertemiz havanın üşütmeyen soğuğuna kendinizi bırakacaksınız. Sırasını karıştırırım diye korkmaya gerek yok, siz istemeseniz de ruhunuz bu hareketleri sıraya koyuyor ve kalabalığın yapış yapış eden bütün kirlerinden, Abant'ın oksijen çadırında sizi tertemiz ediyor.
Hafta sonu, 17. Abant Platformu toplantısını izlemek üzere Abant'taydık. Siz, kendisinden başka bütün muammaları unutturan Ergenekon soruşturması nı izlerken, biz de kökleri Osmanlı'ya kadar dayanan, erken Cumhuriyet döneminde devam eden, 80 darbesinden sonra siyasallaşmaya da başlayan Kürt sorunu üzerine bir düşünce fırtınası nın ortasında bulduk kendimizi.
Abant'ın sakinleştirici atmosferinde, "Kürt sorunu: Barışı ve geleceği birlikte aramak" ana başlığında birçok önemli ayrıntıyı dinledik. Bir kez daha bu ülkenin bütünlüğünün, sayıları çok az olan şiddet yanlıları dışında kimsenin vazgeçemeyeceği temel bir ilke olduğunu anladık. Kardeşçe ve barış içerisinde yaşama umutlarımız arttı.
Bu toplantı bana, demokrasinin, özgürlüklerin ve hukukun istisnasız herkese lazım olduğunu bir kez daha öğretti. Kürt aydınlarının anlattıkları acıklı hikayelerin, kökenleri ne olursa olsun fırsat bulduğunda tüm kesimleri mahvettiğini anladım.
Bildim ki, hukuksuzluk Türk, Kürt ayrımı yapmıyor. Anladım ki, bu ülkede yan yana yaşayan her kökenden vatandaş, birbirleriyle daha sıkı bağlar kurmak, daha çok mutlu olmak ve fukaralıktan bir an önce kurtulmak istiyor.
Keşke Abant'ta bizim üzerimize yağan barış yağmurlarının ferahlığını siz de içinizde hissedebilseydiniz. O zaman önyargılardan uzak, az sayıda hainin dışında kimsenin, ölümleri, şiddeti, ayrımcılığı kabul etmediğini görürdünüz.
Abant akşamları farklı oluyor, sabahtan akşama kadar, sorunları paylaşan Türk ve Kürt katımcılar, gece Türkçe ve Kürtçe türküler eşliğinde halaya durdular. Hiç ayrım yapmadan hem de; omuz omuza ve kardeşçe
Tam özlediğimiz gibi yani!