İçimde bir kalem, senin kitabını yazıyor.
Dilimde bir çığlık, senin şarkını söylüyor.
Yüreğimde bir boşluk, durmaksızın seni arıyor.
Dudaklarımda bir efkar, senin ismini anıyor.
Ve sen, uzaktan bakıyorsun bana öylece
Okuma bilmez, çığlığı duymaz
Benden habersiz gibi davranıyorsun.
Ben, yokmuşum gibi farz ediyorsun.
Ve sen, hiçbir şey değişmeyecek biliyorsun.
Sevdalanmak akla sığmaz, anlıyorsun.
Belki gelmek zamanını bekliyorsun.
Belki gelmek, hep zamansız sanıyorsun.