"Yangınlardan geliyorum dedi adam ve yangınlara gitti yanık.
Depremlerden geliyorum dedi kadın ve depremlere gitti yıkık."
Bu bir Metin Altıok şiiridir. Ne zaman bir itfaiyeci görsem bu dizeler gelir aklıma. Bir de hayatımda ezberlediğim ilk telefon numarası olan 36 09 45. Bu numara 1960'lı yıllarda, doğup büyüdüğüm Üsküdar'ın itfaiye merkezi numarasıydı.

KİMSE ÖLMEDİ
Küçücüktüm. Tabaklar Mahallesi'ndeki evimizin yakınında bir ahşap evde 'yangın yanmıştı'. Önce korkmuş ağlamıştım. "Ya insanlar da yanıp ölürse, evin kedisi, tavukları da tutuşursa" diye gözyaşı dökmüştüm. Sonra itfaiyeciler geldi. Kırmızı arabalarıyla mahallenin içine kadar girdiler. Hızla o arabalardan inip hiç korkmadan yangın yerine yaklaştılar. Sular sıkıp alevleri söndürdüler. Kimse ölmedi. Ama evsiz kalan arkadaşlarımla, onların anne babalarına, ninelerine, dedelerine üzüldüm bu defa.

UNUTAMADIM
Harabe haline gelen evin önünde çaresizce otururkenki yüzlerini hiç unutmadım. Bir de o telefon numarasını. Kırmızı kamyonların üzerine kocaman kocaman rakamlarla yazmışlardı: 36 09 45