I Love Burhan Bey!!! Şöhret olmak ne tuhaf bir haldir hiç düşündünüz mü? Tahmin ediyorum davulun sesi pek bir hoş gelmekte uzaktan; nesi tuhaf ki "ünlü" olmanın değil mi? Aksine lolipop gibi bir şey olsa gerek! Evet evet, çook haklısınız ama şekerini yiyince sapı elinizde kalan elmaşekeri gibi bir şey işte bu şöhret denen illet. Hoş bu benzetmenin sahibi Zeki Müren, şöhreti değil de aşkı tasvir etmek için böyle bir benzetme yapmış. Ne fark eder işte, ha aşk ha şöhret, her ikisinin de peşinde yüzyıllardır milyonlarca insan koşturup duruyor ama bunlardan sadece sınırlı sayıdaki şanslı gerçeğini yakalayabiliyor. İmitasyon aşkların ve şöhretlerin dönemidir şu içinde yaşadığımız dönem... En iyi ihtimalle gümüş kaplama çatal-bıçak seti kadar yaklaşabiliyoruz iyi ve işe yarar olanlarına...
SUÇU,İYİOYUNCULUK... Engin Günaydın, namı diğer Burhan Bey, popüler kültürün son dönem hasatlarından biri gibi gözükse de o zaten Türk sinemanın ve tiyatrosunun iyi oyuncularındandı. Son dönemde Avrupa Yakası'ndaki "Burhan Abi" karakterine öyle bir can verdi ki; bizler onu 'gerçek' varsayar olduk. Mona Lisa gülümsemesini ölümsüz kılan yağlı boya tablosu, dantelli koltuk örtüleri ve muhteşem İngilizce aksanı ile biz onu bir süre önce bağrımıza öyle bir bastırdık ki artık onun üzerinde hak talep edebilir noktasına geldik. "O Hikayedeki Mal Benim" adında bir standup gösterisi yapan Günaydın'ı, "O magazin programında içkili yakalanan mal benim" çıkarma çabaları da bu sevgiden kaynaklanıyor olsa gerek... Suçu iyi oyuncu olmak ve kitlelerin sevgisini kısa sürede kazanmak (ki oyunculuk kariyerine bakılırsa aniden değil geç bile denilebilir) olan Burhan Bey'in çok değil bir sene öncesine kadar, elinde birası naralar atarak yanlarından geçtiği muhabir arkadaşların dikkatini çekmemesi, olağan bir Taksim resim karesi olarak algılanması, muhtemel bir olasılıktı. Bu zaten sıkça rastlanan ve hoşgörülü milletimizin gülümseyerek durumu kontrol altında tuttuğu bir manzaradır. Peki Engin Günaydın için değişen ne oldu? Ne olacak nurtopu gibi bir "şöhret"i oldu!! Takdire şayan oyunculuğu da bu arada mundar oldu!! Daha doğrusu mundar ettirilmeye son nefes, ha gayret çalışılmakta...
KANLICANLIBİRİNSAN Yeteneği tartışılmaz olan Engin Günaydın'ı anlatan en iyi cümleyi ekşi sözlükte yakaladım; Klasik müzikte Beethoven derim.. Popüler mizahta bu adam... Fazla söze ne hacet! İyi güzel de televizyonu her açtığımda karşılaştığım manzara için ne demeli? Yoğun iş temposu dışında kendine kalan vakitlerin bazı gecelerinde felekten birkaç gece çalmak derdinde olan, kimseye zararı olmadan eve dönüş yolunda çorbasını hüpleten bir adam ve ona bunun hesabını soran kamera ışıkları... Şimdi sorarım size sevgili okuyucularımız; "Bunun kime ne gibi bir faydası var ya da halkın Engin Günaydın'ı çorbacıda sorulan bu sorulara karşı cevapsız kalmasını ayıplamakta ne kadar hakkı var?" Tekrar tekrar üstüne basmak gerekir ki; çorbacıda taciz edilen bu kişi Burhan Bey değil Engin Günaydın yani kanlı canlı bir insan, bir televizyon dizisi karakteri değil. Yani kısaca sizin bir restorant çıkışı hiç tanımadığınız bir kişinin size yaklaşarak kaç kadeh içki içtiğinizin hesabını sorduğunda vereceğiniz cevabı, takınacağınız tavrı gözünüzün önüne getirin. Eliniz vicdanınıza dokunmak istedi mi tam şu an? Pek eminim ki istemiştir... Bu tip durumların hayatının son döneminde sıklaşmasına karşılık kibar ve sabırlı tavrını hiç bozmayan duruşuna gelince: Israrcı sorulara makul cevaplar bulmak için kendini paralaması, beklenen terslemeleri savurmaması ve sinir buhranlarını yaşamaması ve çok samimi bir şekilde "İçki sinirlerime iyi geliyor" itirafı... Burhan Bey olsa ne yapardı bilemem ama Günaydın en doğrusunu yapıyor. Çünkü seyirci ne olursa olsun bir tek samimiyete tav oluyor, lekesizliğe ya da şirinlik muskası joker gülüşlü kurmalı bebeklere değil... Bir de işin başka bir yönden tuhaf bir algısı mevcut: Şöhretli olmak bu kadar imrenilir bir şeymiş gibiyken bir yandan da ürkütüyor. Ekşi sözlükteki bir başka yoruma baksanıza: "Taa Zabıta İrfanlar'dan, Size Baba Diyebilir miyim'lerden Zaga'ya... Çok meşhur olmasından korkuyorum... Olmasın... Olmasın... Biz böyle arayıp bulalım... Seyredelim.. Bizim o..." ne oluyor yani, meşhur olunca o sizin Burhan Abiniz ya da Zabıta İrfanınız olmaktan vaz mı geçiyor? Zannetmem, yoksa siz ondan vazgeçiyor olmayasınız... Eee bu durumda Burhan Abi arkanızdan bağrıyor; "YOKSA BENİ BEĞENMİYOR MUSUN?!!!!!!!!!!!"
ZEKAKÜÇÜMSENMESİN Son olarak şunu eklemek isterim: Hiç şüphe yok ki, içki tüketmek sağlık açısından zararlı, ama daha önce bu köşeden yazdığım kişileri deşifre ederek onları ıslah etme yoluna gitmek anlamsız . Zararlı davranış çevresine bir rahatsızlık ve zarar vermediği sürece kişinin kendi başına çözmesi gereken bir konudur. Eğer gerçekten de bu çözülmesi gereken bir sorun ise... Ama buradaki manzara; bir içki sorunundan çok çakırkeyif bir akşamcının eve dönüş hikayesinin görüntülenmesinin üstüne üretilen varyasyonlu haberlerden üzerine geçemiyor ve seyirci de bunu ayırt ededecek kadar aklı başında televizyonun karşısında oturuyor. Sanırım seyircinin zekasını bu kadar küçümsememek gerekiyor, ya siz ne dersiniz?!!
Şöhret olmak ne tuhaf bir haldir hiç düşündünüz mü? Tahmin ediyorum davulun sesi pek bir hoş gelmekte uzaktan; nesi tuhaf ki "ünlü" olmanın değil mi? Aksine lolipop gibi bir şey olsa gerek! Evet evet, çook haklısınız ama şekerini yiyince sapı elinizde kalan elmaşekeri gibi bir şey işte bu şöhret denen illet. Hoş bu benzetmenin sahibi Zeki Müren, şöhreti değil de aşkı tasvir etmek için böyle bir benzetme yapmış. Ne fark eder işte, ha aşk ha şöhret, her ikisinin de peşinde yüzyıllardır milyonlarca insan koşturup duruyor ama bunlardan sadece sınırlı sayıdaki şanslı gerçeğini yakalayabiliyor. İmitasyon aşkların ve şöhretlerin dönemidir şu içinde yaşadığımız dönem... En iyi ihtimalle gümüş kaplama çatal-bıçak seti kadar yaklaşabiliyoruz iyi ve işe yarar olanlarına... 
