* Merhaba Jale Abla, ben yedi yıllık evli bir bayanım. Eşimi inanılmaz derecede kıskanıyorum. Yoldan geçen kızlara bakmasın diye sürekli eşimi gözetliyorum. Akrabalarımızla konuşmasını istemiyorum sanki eşimi birisi elimden alacak gibi korkuyorum. Eşim yanımdayken hiç kimseye bakmıyor. Sürekli benimle ve kızımla ilgileniyor ama benim içim rahat değil. Eşimi o kadar çok kıskanıyorum ki işe giderken güzel giyinmesini istemiyorum. Gazete okurken kadın resimlerine bakmasını istemiyorum. Eşimi çok sıkıyorum farkındayım. O beni hiç aldatmadı ama birisine aşık olur diye korkuyorum. Jale Abla ben hasta mıyım? Ne olur bana bir akıl verin. Rumuz: Kıskanç

Ben bu düşüncelerini ve davranışlarını hiç normal bulmuyorum. Sen hem kendine hem de eşine yazık ediyorsun. Bu senin yaşadığın ve yaşattığın evlilik değil, resmen eziyet. Neden böyle davranıyorsun? Neden kendine güvenmiyorsun anlamış değilim. Eşin anladığım kadarıyla anlayışlı ve düzgün biri. Sana ve kızına düşkün. Daha ne istiyorsun? Bana göre eşinin bu anlayışını daha fazla istismar etme. Belli ki, seni çok seviyor. Yoksa senin gibi davranan bir eşe hiç bir koca kolay kolay katlanamaz. Bir an önce kendine gel ve her insanın sabrının bir sınırı olduğunu da unutma! Sonra daha fazla üzülür ve yaptıklarına pişman olursun.