Adalet mülkün temelidir.
Hukuk sisteminde, her zaman en yoksul insanlar için bile gönül sarayları vardı.
Yıkıldı.
Adaletsizliğin üzerine, kaçak katlar çıkıldı.


Ne adamlar çıktı ortaya, resmen belediyeleri soydular.
Yetimin öksüzün hakkını yediler.
Belgelerle yolsuzlukları, hırsızlıkları kanıtlandı.
Bir baktık ki, hukuk suskun...
Sorulması gereken hesaplar askıda.
"Ne yani" dedik, "Demokrasi icat edildi de, mertlik bozuldu mu?"


Sonra baktık ki, karşı saflardaki zanlılara, daha otomobile bindirilirken suçlu muamelesi...
İnsanların alnındaki sineği, baltayla öldürmek gibi...
Tek yanlı bir adalet bombardımanı...
Manzara içaçıcı değil... Hukukun üstünlüğü hükmünü yitirmek üzere...
Bir kurgunun bölümlerini izliyoruz sanki...
Toplumu ürküten, iç savaş fragmanları belki...


Sizler öldürmedikçe, vicdanlarınız en yanılmaz yargıçtkır.
Bizler her meselenin aydınlanmasından yanayız. Her davanın...
İhtilalin ihtimaline bile tahammülümüz yok ama Türk Silahlı Kuvvetleri'ni yıpratmaya yönelik, ikiyüzlü gazeteciliğe de, politikaya da tahammülümüz yok.
Özellikle, Türkiye'nin Ortadoğu yangınına çekilmek istendiği bir zamanda.


Bir sistem, susturmak istediği toplumu, korkuyla terbiye ediyorsa...
O ülke korkulacak bir ülkedir artık.
Hukuk ülkesi olmayı reddeden bir ülke...


Böyle giderse eğer...
Tutuştuğu yerden söndüreni de olmayacaktır memleketin...
Bu karanlık yoldan döndüreni de...
Sonrası inleyen nağmeler.
Sonrası, kardeşin kardeşi vurduğu, eski zaman fragmanlarının yeniden sahneye konduğu, bir Amerikan filmidir.