Hatırlayın. Beşiktaş'ta teknik direktör Mircea Lucescu'nun tercümanlığını yapan Can Koro vardı zamanında. Hani bir gece vakti bar çıkışında tatsız bir olay yaşanmış, bir meslektaşımızı darp ettiği için görevden alınmıştı. Pascal Nouma'nın yakın arkadaşıydı, birlikte gezer tozarken fotoğrafları da çıkardı hani.

KÜSMÜŞTÜM AMA
Gazeteciye sert yaptı diye çok kızıp çok eleştirmiş hatta bir süre küsmüştüm ona. Sonra çok evveli yıllara dayanan dostluğumuza binaen yumuşatmıştım tavrımı. Can tek bir olayla üstü çizilmeyecek, dostluğundan vazgeçilmeyecek bir adamdı çünkü.
Ve 30 yıllık arkadaşım Can Koro 48 yaşında bir adamken öldü geçenlerde. 3 gün ses seda çıkmayınca meraklanıp eve gelenler olmuş. Sonra kapı açtırılmış ve ölü bulmuşlar genç adamı. Kalp krizi diyorlar da şüphem var. Kırıla kırıla kalbi mi kalmıştı ki bu delikanlının diye düşünüyorum. Muhtemelen o gece yine isyan, yine iç yangını, sevda azabı yaşadı ve zaten kırılgan olan bedeni tükendi gece vakti.

DÖRT NALA
Ağrılar gece artar denir de acılar da öyle değil mi sanki? Hüzünler, sevinçler, arzular, " dört nala sevişmeler ", terlemeler, dolmalar, boşalmalar, doruklar? Gecenin kucakladığı ne kadar da duygu var değil mi? Genç adam kendi payına bütün bu öbeklenmelerin altında kaldı, manen ezildi sonunda. Paris'i İstanbul gibi yaşayan, İstanbul'u Paris gibi soluyan kendine özgü bir insan yitti gitti aramızdan. Sessiz, sitemsiz, art niyetsiz çekti gitti. Nur içinde yatsın. Güle güle Can kardeşim.