Dün sabah keyfime kahyalık ettim. Gazete almaya çıkmıştım ama "Vakit yok gemi kalkıyor" anonsunu duyunca, gemiye koştum. Gemi kalktı.
Gazeteye bir göz attım, sonra denize attım, balıklar okusun diye.
Kalabalıkların gazetelere inancı kalmamıştı artık.


Çocukların yaşama sevincini kırbaçlıyordu birkaç serseri.
"Hoşt" dedim en irisine.
Adam ihtiyaç duymadı, söylediğim sözlerin çevirisine.
Sinirlendim ilk limanda kendimi attım.
Kader ışıklarını yine garibanlara yakmıştı.Parası olanlar geçerken yeşil yanıyordu. Işıkları tersyüz ettim, kaderlerini değiştirdim garibanların.


Mercedesli biri "ben anlamam" diye diretti. "Anlayacaksın" dedim.
Kapıyı açıp, "Sen benim kim olduğumu biliyor musun?" dedi.
Tokadı patlattım peruğu düştü. Cam silen çocuklardan biri peruğu alıp kaçtı.
Öylece kalakaldı, sustu.
"Emret abi" dedi.
"Defol git" dedim, arkasından da bağırdım. "Bu ülke sizin mi ulan!"


Bir mahalleye girdim.
Fesat pencereleri kapattırdım bir anda.
"Sevgiye açılın" diye bağırdım, dedikoducu kadınlar utandılar.
Sokağa fırlattılar televizyonlarını.
Erken saatlerde güneşin kulağına fısıldadım
"Bu kış ülkemizi ısıt" dedim.
Kara bulutlarla da pazarlığa oturdum.
"Yoksul mahalleleri boş ver, zaten doğalgaza insafsız bir zam geldi" diye.


Sonunda evimin yolunu tuttum.
İlerdeki kavşakta bir kalabalık vardı.
İçimdeki merakı yenmek için oraya yol aldım. Sırtına dokunduğum birine ne olduğunu sordum.
Mercedesli biri bir çocuğu ezmiş!


Çocuk, yolun kenarında can çekişiyordu, aldıran yoktu.
Mercedesli adamın sigarasını yakmak için birkaç kişi çakmak uzatıyordu.
O sırada ambulans geldi...
Mercedes'in içindeki siniri bozulan beyefendiyi hastaneye götürdüler.
Çocuk hala can çekişiyordu.