Kapitalizm, şu sırada kapitalistler tarafından bile sorgulanıyor. Parayla ve sömürüyle sulanan çınarın, kökü kuruyor belki. Açlık ve yoksulluk dağ gibi büyürken, küçülen tarım, azalan enerji çok şeyin habercisi. Dünya bencillikle beslediği kıtlığa selam çakarken, paylaşımcı yaşam biçiminden söz ediliyor.


Bizim gibi üçüncü dünya ülkelerinin en acı gerçeğidir sömürü. Bizim ülkemizde her iktidar, gelişen sermayenin yanındadır, halkın değil. Halk iktidarın neresindedir derseniz. Gıda torbasında aramak zorundasınız. Ya da seçim alışverişinde...


Kapitalizmin tek düşmanı vardır; emek. Ama bizim ülkemizde şaşılacak bir gerçek vardır ki... Ezilen halk; ezenle bir olup, kendisini ezeni öylesine sever ki! Bu düzeni besleyenin kim olduğunu söylemeye gerek kalmaz.


Gizli geçitleri vardır kapitalizmin, dar zamanlarında kullanır. Din, futbol ve magazin. Aç ve açıkta olup hala göbek atan, tribünlerde birbirine taş atan ve aynı toprağın düşmanı olan topluluklar, kendilerini sorgulamaz. Her şeyi kadere yükler, kendilerini sömüren ve emeklerini çalanların yükünü boşaltırlar. Hayallerin hamalı olarak.


Toplumları kasten cahil bırakmak ve onların cehaletinin sırtından geçinmek, kapitalizmin en güçlü silahıdır. Göbeğini kaşıyan adamın gözünü açtırmaz! Küresel ısınmaya bile yan gözle bakmayanlar, küresel yoksulluğun derdine mi düşer. Dünyanın en düşük gelirli kesimi için, insaflı politikalar üretenler vardır da... Sivil toplum örgütlerini bile düşman belleyen bir halkın, kaderi alnına yazılmıştır.


Bizim ülkemizin çalışanı kadar, köle olmayı seven başka bir topluluk yeryüzünde yoktur. O yüzden zembereği kırık saatlerde... Akreple yelkovanı kurcalamanın da alemi yoktur.


Zenginler acıkınca yoksulları yerken... Yoksulların acıkınca birbirini yemesi, kapitalizmin alışkanlık yapan klasik filmidir. Seyretmesi bedava!