Darbelerle dans
Bendeniz şuna inandım ki, biz Türkler'in askeri darbelerle inanılması ve açıklanması imkansız hastalıklı bir ilişkimiz var. Hani semptomları görülen fakat izah edilemeyen derin hastalıklar vardır ya o misal. Bunu söylemek için elimde yeter derecede delil de var, 40 yıla 3.5 darbeyi sığdırmış bir ülkeyiz.
***
Bu hastalıklı ilişki nasıl tezahür ediyor? Bir darbe yapıldığı zaman, önce Türkiye'de herkes göbek atmaya başlıyor. Aradan 1-2 yıl geçip de asker kışlasına çekildiğinde, bu defa herkes darbeye karşı çıkmaya başlıyor. Bir 10 yıl falan geçtikten sonra, bu defa herkes darbe beklemeye başlıyor. Vaziyet bu mudur, budur!
***
Bir de düşünerek yazan veya düşünmeksizin yazan medya dünyasının darbe konusunda tuhaf bir saplantısı var. Biri bir darbe lafı etti miydi, hurra bütün herkes darbe muhakemesine dalıyor, darbe sempatisi ile antipatisi birbirine karışıyor. Washington'da yaşayan Zeyno Baran isimli genç hanım, geçenlerde Newsweek'te "Türkiye'de darbe ihtimali fifty fifty" şeklinde yazınca, Türk medyası anında kafayı yedi. Halbuki Veli Efendi'de at yarışçıları, altılı ganyanı bile daha fazla düşünerek oynamaya çalışıyorlar. Yani, işin suyu çıkartılmış durumdadır.
***
Binnetice, darbelerle dansımız hastalık taşımaktadır. Sık sık yazdığım gibi bu memlekette öyle hadiseler meydana gelir veya getirilir ki, adamı zorla darbeci yaparlar. Ve fakat, darbelerin demokrasiye ve toplumsal yaşama bir hayır getirmediği de çoktan anlaşılmış bir evrensel gerçekliktir. Son olarak şunu söylememe izin verin. 28 Şubat süreci gerçek bir darbe değildir. İslamcılık'la veya İslamcı politik akımlarla flört ederek ayakta durmaya çalışanlar her ne kadar bunun böyle bilinmesine gayret ediyorlarsa da 28 Şubat aslında medyadaki etik zaafiyeti fırsat bilen birkaç yüksek rütbeli subayın kerametleri kendilerinden menkul girişimlerinden ibarettir. Zarar gören meslektaşlarımız elbette olmuştur. Fakat o gazeteciler bugün hâlâ görevlerinde, girişimci generaller de emekli ise 28 Şubat'ın doğru tarifi gerçek bir darbe olmadığı şeklindedir.
