Beni çok duygulandıran vefalı dostlarıma her fırsatta teşekkür etmeyi bir borç biliyorum. Doğum günüm 8 Kasım'da neredeyse büyük bir facia yaşayacaktık. Eşim ve dostlarımla geçirdiğimiz ağır bir trafik kazası sonrasında Kozyatağı Acıbadem Hastahanesi'ne kaldırıldım. Haber duyulur duyulmaz ülkemizin dört bir yanından telefonlara sarılan ve her konuşmadan sonra eşimin göz yaşlarına boğulmasına (Ben haliyle konuşamıyordum) neden olan, iyi dileklerini ileten dostlarım için ne söylesem yetmez. Maç öncesi ve sonrası, hastahaneyi adeta kuşatan sevenlerime ne diyebilirim ki? Bir saniye bile yanımdan ayrılmayan sabahlara kadar buz gibi soğuk havada, "Belki kan lazım olur" diye bekleyen can arkadaşlarıma verilecek bir canımız da bizden helal olsun. Gözlerini kırpmadan üstümde emek harcayan, Kozyatağı Acıbadem Hastahanesi doktor, hemşire, hastabakıcı ve personeline yürekten teşekkür ediyorum. Bu kadar sevildiğimi bilmiyordum. Demek ki doğru işler yapmışız, doğru yoldan gitmişiz. Ne mutlu bana. Neredeyse iyi ki şu kaza olmuş diyecek hale geldik. Düşünebiliyor musunuz. Hepinizden Allah razı olsun.