Sulukule'yle ilgili bir şeyler yazmıştım bir vakitler. Öldürülen bir mahalleden sadece bir genç kızın yaşamına fokuslandığımızda bile bakın neler görüyoruz orada. Sonra gerisini varın siz hesaplayın olmaz mı?

ÇENGİ GÜZELİ
Semtin namlı çengi kızıydı Gizem. Çarşamba günleri muhitlerine yakın kurulan pazara gitti. Rastladığı ilk tezgahtan annesine el şeklinde tahta bir sırt kaşıyıcısı aldı. "Sırtını hep bana kaşıtıyo. Artıkın bununla kaşınır kart kart" diye düşündü. Böyle düşününce de güldü. Kızın kendisine güldüğünü sanan limonatacı yılışarak sordu:
- Vereyim mi buuuz gibi bi limon? Gizem kız limonatacıya kötü kötü bakıp çıkıştı:
- Hii!.. Korktum lan! Ne böğrüyon inek gibi? Oğlan şaşırdı. Ses edemedi. Savuştu gitti. Gizem kız biraz daha yürüdü. Sonra gözüne kestirdiği bir başka tezgahtan küçük kız kardeşine kelebek toka, kokulu kalem, leblebi şekeri aldı. Küçükken, kırmızı leblebi şekerlerini tükürükle ıslatıp, boyasından dudak ruju yaptıklarını hatırlayıp yine güldü. Daracık sokağın iki yanına kurulmuş tezgahın ve pazar kalabalığının arasından hızla ve yere bakarak yürürken kalçalarını böyle sallaması isteyerek yaptığı bir şey değildi. İçinde, görünmez bir pikapta, duyulmaz bir plak çalıyor, kız da her an o müziğin temposuna uygun hareket ediyordu. Bir sağa bir sola. Bir sağa bir sola. Kasap seslendi:
- Gizem kızım. Dur şu önlükleri vereyim de yıkasın annen.
- Ver Cemil Abi, bekliyorum.
- Annene söyle kusura kalmasın. Çok kirli bu defa.
- Lafı mı olur Cemil Abi? Senin işin kanlı, canlı. Ha ha haa!..
- Seni şirin maymuuun... Bu muhabbeti gören tenekeci Cihat hemen önlüğüne davrandı. Önlük pırıl pırıldı. Dükkanına girip, yağlı paslı bir şeyler buldu. Önlüğüne sürüp kirletti. Sonra dışarı fırladı:
- Gizem kızım al bunu da götür anana. İyi çitilesin. Sıkı sıkı, bastıra bastıra yıkasın. Di mi Yunus? Ha ha haa ?..
Tenekecinin yanında, elinde yağlı boya bir tabela bulunan Yunus sırıttı. Gizem adamlara pis pis bakarak gömleği aldı. Yaşlı iki kadın Gizem'i görür görmez dedikoduya başladı:
- Anası fallar bakıyo, çamaşırlar yıkıyo, bu kız da etrafı yıkıcak az büyüyünce.
- Daha bunun büyümesi mi kalmış? Baksana nasıl da çalkalıyo yürürken.
- Aaaa! O zaten çengidir bee!..
- Çengiyse çengi. Mahalle içinde düğün evi mi kuruldu şimdi?..

KOKMAZ BULAŞMAZ
Yürümeye devam eden Gizem ileride, elektrik direğinin altında, her zamanki gibi tek başına oturup olduğu yerde sallanan Deli Kaya'yı gördü. İçi burkularak baktı ona. Deli oğlan da ona bakıp: "Yukarı yukarı. Aşağa aşağa!" diye her zamanki teranesiyle haykırdı. Gizem içinden bi küfür etti çocuğun babasına. Aksekili Hilmi'ydi babası. "Bi şu çocuğun haline bak, bi de herifin saltanatına" diye düşündü. Sokağın başında en kıyak dükkanın sahibiydi adam. Lakabı da "Tavşan tersi"ydi. Kokmaz, bulaşmaz, hatırdan, niyazdan anlamaz herifin biriydi. Yaralı parmağa işediği, avantası olmadan birine selam verdiği görülmemişti.

HEPSİNİ UNUTTU
Kendi de hayır görmemişti elbet. Doğduğunda zekada ve akılda, semtin diğer çocuklarından hiç de aşağı olmayan oğlu Kaya'yı üç yaşındayken altına kaçırıyor diye güya korkutmak istemiş, gaz ocağında kızdırdığı maşayı uzaktan uzaktan tutup: "Yakıyım mı haa?" derken, mesafe tayininde yanılıp, kızgın maşayı yapıştırıvermişti çocuğun pipisine. Yani hakikaten de "yakmıştı" çocuğun hayatını. Küçük Kaya ertesi gün havale geçirmiş, onca ilaç, doktor, hoca muskasına rağmen bir daha düzelememişti. Bütün bunları düşünüp, üç adım sonra da hepsini unuttu. Yine çalkalayarak yürümeye başladı. Yürüyüşüne bakılırsa Gizem'in içindeki o görünmez pikapta çalan şarkının ritmi, ille ki dokuz sekizlik olmalıydı. Bir sağa bir sola. Bir sağa bir sola...