O hatayı yaptım yapalı özel hayatımın bir bölümü sizlere ömür. 24 saat boyunca, saniye sekmeden art arda çalıyor telefon ve "selam-kelamihbar, şikayet, yardım talebi" bombardımanına tutuluyorum.
- Savaş Bey'le görüşmek istiyorum...
- Buyurun benim...
- Savaş Bey siz misiniz?
- Evet benim buyurun...
- Sesiniz çok kısık. Savaş Bey'inkine benzemiyor ama...
- (Biraz sertleşerek) Hanımefendi lütfen konuşun. Sırada çok arayan var...
- (Kahkahalar atarak) Hah şimdi böyle sertleşince anladım siz Savaş Bey'siniz.
- Evet buyurun nedir mesele?
- Hiiiç. Bu telefonu verdiniz ya. Hakkatten de siz mi çıkıyorsunuz diye baktım. Hadi iyi günler.

HANİ ÇOK BABACANDIN?..
- Alüüüü!..
- Buyurun ben Savaş...
- Savaş Abi kontörüm çok azaldı. Bu numaradan beni ara ya da bir yerde görüşelim...
- !!!
- Nerede ne zaman görüşüyoruz? Sizi 15 yıldır her gün izlerim...
- Her gün mü çıkıyorum televizyona?
- Yok yani ne zaman çıkarsanız izlerim. Siz hep doğruları..
- Kardeşim lütfen mevzuya girin.
- Sesini yükseltme Savaş Bey. Ara dedin aradık. Çok önemli bir iş var. İstemiyorsan Uğur Dündar'a haber veririm, o yapar. Televizyonda hep babacan görünüyorsun. Bi daha da telefon filan verme halka yalancı!.. Küüüt (telefon kapatma sesi)

VALLAHİ O, TA KENDİSİ
- Savaş Bey alooo!
- Efendim. Benim
- (Elini telefona kapayarak) Anneeee! Kız anne vallahi o. Kendisi konuşuyor. Alo buyurun dedi. Bi Dakka Savaş Bey annem konuşacak...
- !!!!!!!
- Alooo ben Rauf. Fransa'dan arıyom. Savaş Abey nasılsın?
- İyiyim kardeş...
- Savaş abey...
- Hee?
- Müsait misin?
- Evet dinliyorum...
- Savaş abey...
- Efendiiim?
- Abi ben Rauf.
- Tamam yahu anladım...
- nAbi Fransa'dan arıyorum da...
- nAnladım kardeşim konuşsana...
- Abi konuşacağım da. Abi heyecanlandık yav..
- İyi, sakin ol konuş hadi.
- Abi Fransa'ya gelmiyon mu?
- Ne işim var ağabeycim Fransa'da?
- Abey burada çok Türk yaşıyor. Gelmen lazım...
- Olur geliriz bi gün kısmetse...
- Abey kısmetse deme.
- Hemen gelmen lazım. Bizde kalabilirsin, o tarafını düşünme.
- !!!!!!
- Burada acayip şeyler dönüyo abey.
- Ne dönüyor?
- Abey çok şey dönüyor. Sana anlatmam lazım...
- Yahu anlat o zaman ne dönüyor?
- Abi bildiğin gibi değil. Çok şeyler dönüyor.
- Kurban olayım konuya gir.
- Abey konuya gir diyon da.
- Heee...
- Savaş Abey (bitik hallerde).
- Efendim...
- Abey Fransa'dan arıyom da, buraya gelmen lazım.
- Tamam. Kapat geliyorum.
- Geliyon di mi abey?
- Geliyom. Şey geliyorum.
- Yaşa abey. Gel burada bul beni. Çok şey dönüyo, anlatırım ben abeme. Bizim arkadaşlar da burada onlar da anlatırlar. Bekir'i vereyim mi abey.
- !!!!
- Bekir de konuşacak abey bi dakka.
- Verme şimdi Bekir'i. İşim var...
- Ne işin var abey?
- Fransa'ya gidiyorum. Hazırlanmam lazım.
- Bekiiir. Dur lan adam hazırlık yapacak şimdi acelesi var.

İLGİ NE KADAR BÜYÜK
Bir süreliğine sessize alıyorum telefonu. Yardımcım Hicri diyor ki:
- Fatura da çok büyük olacak abi...
- Ben değil onlar arıyor.
- Yurt dışından gelen telefonun yarı parasını aranan öder...
- Aneeey!..
- Ha abi anneniz aramış. Size ulaşamıyormuş.
- Hiiiy!.. Ramazanı'nı kutlamayı unuttum.

MARDİN SAVUR ARASI
(az sonra)
- Annecim ellerinden öperim hayırlı Ramazanlar.
- Ne Ramazanı? Ramazan başlayalı 4 gün oldu...
- Anne ne olur sitem etme. Mardin'de, Savur'dayım...
- Yalan söyleme çarpılırsın. Üç ayları tutmazsın ki sen. Ne sahuru. Hem zaten bu saatte sahur mu olur?
- Anne hani kızınca "Seni doğuracağıma taş doğursaydım!" dersin ya...
- Eeee?
- Duan tuttu anne. Ben burada taş oldum. Kafama beton döküldü anne. Heykel oldum, taş oldum.
- Eee bu kadar azgınlığa olacağı buydu.