Kar yağıyor üşüyorum
Gidişine bahaneler uydurma. Ben bahanelerine değil sana muhtacım. Gelişine açılmış gözüm... Gitmen gerektiğine dair yazdıklarını okumaya değil, seni görmeye heveskârdır yüreğim. Kar yağıyor üşüyorum. Bu ilk üşümem değil, sanma seni suçluyorum. Gittin, döneceksin umuduyla dayandı parmaklarım. Ancak bilesin, avuç içlerimin çatlaklarına hakim olamıyorum. Ayalarım çatlıyor, yüreğim gibi durduramıyorum. "Bahar gelecek" diyorlar, gelişine emin olamıyorum. Gittin, bütün gelişler tereddüt oldu bende. Tabiata kanıp, bu sene de baharın geleceğine inanamıyorum. Sonbahar oldu, yetmedi; kar yağdı, bu ayrılık bitmedi. Gelecek diyerek kulağımda uğulduyor ya rüzgar, onun da söylediklerini kesin sayamıyorum. Gitmene mantıklı sebepler bulup avunmak mevsimi değil! Kar yağıyor üşüyorum. Gelsen susarım, sormaya yeltenmem gidişinle gelişin arasında kalanları. Gelirsen, bakmadan kaç mevsim geçtiğine aradadün akşam bırakmış gibi gelir yanına, kollarımı dolarım boynuna. Kar yağıyor, gözlerimi pusu vurdu, kapanmamış yollarda kayboluyorum. Bu ilk yağışı değil başıma karın. Bu ilk ıslatışı değil beni. Eldivenlerim vardı biliyorum, bana ördüğün beyaz kaşkolü bir türlü bulamıyorum. Gidişin büsbütün unutkan etti zahir. Bir umut beklemek, mümkünsüz değil evet! Bahaneler uydurup, çocuklar gibi mızıldadığıma bakma. Tereddütsüz bekliyorum. Karı eritinceye kadar güneş ve yağıncaya kadar yeniden kar. Aklına vurursam, kesin gelirsin biliyorum.
Servisi 
