Buzda açan çiçekler Ağaçlar gelin gibi süslenmiş; daha bir heybetli görünüyor doğa. Sucuk-ekmek yiyerek karda yürümek ya da kayak keyfiyle doğayı kucaklamak isteyenlere Kartepe'yi öneriyoruz
Doğa, ilkbaharda ton ton yeşili ile, sonbaharda renk çeşitlemesiyle ne kadar muhteşemse, kışın da beyazın sonsuz büyüsüyle farklı bir güzelliği serer insanoğlunun önüne. Kentin soğuk duvarlarından, sokakların çöpü ve çamurundan, yağan karların üstünü kaplayan kir ve isten uzaklaşıp el değmemiş bir beyazlığa bakmayı kim istemez? Dallarda oluşan sarkıtları buzdan çiçekler gibi seyretmenin hazzını kim yaşamak istemez? Herkes ister de, bu güzelliklere ancak pazar sabahı sıcak yatağından kalkıp da dağlara yürümeye gitme iradesi gösterebilenler kavuşabilir. Biz de bugün sonbaharın sarıdan yeşile, yeşilden ateş kırmızısı renklere uzanan doğa şölenini geride bırakıp başka bir güzelliğe; dizboyu karların olduğu alanlara uzanacağız. Bugün Samanlı Dağları silsilesinin en yüksek noktalarından olan Kartepe'ye çıkacağız. 25 kişilik grubumuz var. Kaptanımız, arkadaşları Bakırköy'den toplamaya başlıyor. Saat 08.00 sularında E- güzergahından Pendik'e ulaşıyoruz. Son arkadaşlarımızı da Pendik'ten alarak Gebze'den TEM'e çıkıyoruz.
İSTİKAMET KARTEPE İzmit civarında bir park alanında mola veriyoruz. Ahali çorba ve çaylarını içiyor, benimse gözlerim, karşı tepelerde. Dağda sis olduğundan kar filan gözükmüyor. Çayımızı çorbamızı içtikten sonra destur çekiyoruz; İstikamet Kartepe. Maşukiye, ihtiyaç molası verdiğimiz son nokta. Ben sucuk işinden vazgeçme taraftarıyım ama grupta sağlam da yiyiciler var. Üstelik bayan arkadaşlar bile "dağda sucuk güzel olur" deyince seçenek kalmıyor. Maşukiye'de sucukları, helvaları toparlayıp dağa vuruyoruz kendimizi. Otel yolu ve dağ yolu kavşağına geldiğimizde sis bulutu içindeydik. Aracımızı orada bırakıp yürüyüşe başladık. Çok güzel sis manzaraları ve sisler içinde ağaçların verdiği düşsel manzaralar var. "Buzdan çiçekler" tarafından kuşatılmıştık.
KAYIP KURTARMA TİMİ Ağaçların üzerlerinde bir gelinlik gibi duran karların zaman zaman bir metreye ulaştığı yerlerde kah kendimizi beyazlara atarak, kah fotoğraf çekerek ama hiç üşümeden 4 saat yürüdük. Zirveye yaklaştık. Gruplarda genelde bağımsız hareket etmeyi seven kişiler bulunur. Bizim grupta da hep başımıza küçük dertler açan birkaç kişi var. Bunlar yine başını alıp gitmişti.Dönüş yolu aynı olmasına rağmen risk alamazdım. Sisli her zaman risklidir. Yine görev KKT'ye (Kayıpları Kurtarma Timi) düşüyor. Bölgeyi iyi bilen 2 arkadaşı görevlendirdim. Onları bulup geri getirecekti. Kalan arkadaşla birlikte aşağı inmeye başladık. Çünkü Kuzuyayla'ya inip sucuk için ateş yakacaktık.
BİR EKMEĞİ NASIL YEDİK? Hem hava soğuk, hızlı yürüyüp yol katetmek gerek, hem de vücut ısımızı korumalıydık. Böylece mola yerine erken ulaşıp arkadaki arkadaşlar gelene kadar sucukları hazır edecektik. Kuzuyayla'nın biraz ilerisindeki düz alanda ateşi yaktık, sucukları kızarttık ve hanımlar dahil birer ekmeği hemencecik götürdük (bir ekmeği nasıl yedik yahu!) Bizimkilere telefon ettim yola çıkmışlar ama bize ulaşmaları mümkün değil. Bizim de onları beklememiz mümkün değil. Sucukları yedik ama ayaklarımız çok üşüdü. Hareket etmemiz gerek. Yol, grubu alıp doğru aracın yanına kadar götüreceği için hiç endişe etmeden bir arkadaşı grup lideri seçerek onları gönderdim. Bizim kayıp dağcılar gelince; sıcak sucukları hazır olsun diye bekledim ve ateşi canlı tutmaya çalıştım. Ateş yandıkça karın ortasını kuyu gibi oymaya başladı. Doğal olarak bir yandan ateş yanıyor ama bir yandan da ateşin erittiği kar tarafından söndürülüyor. Neyse sonunda sesleri gelmeye başladı ben de hemen sucukları ateşe attım. Arkadaşlar gelene kadar sucuklar hazır oldu. Adamlar şanslı, hem grubu terkedip grup disiplinini bozarak suç işlediler, hem zirvedeki televizyon kulübesinin bekçisi tarafından ikram edilen çayları içtiler, hem de hazırlanmış, kızarmış sucuğa kondular. Eh ne yapalım, dünyada her zaman adalet olmuyor. Hemen ekmek arası yapıp yola çıktık. Onlar da hem yürüdüler hem de yediler. Ön grup arabaya ulaşmıştı bile.
RÜZGARIN AĞAÇLA DANSI Kar nedeniyle yaklaşık 6.5 saatlik ve beklediğimden daha zorlu ama inanılmaz keyifli bir yürüyüş daha sonuçlanmış oluyordu.Kimi zaman rüzgarın çam yapraklarıyla dansederek çıkardığı uğultuyu dinledik. Hiç bir enstrüman rüzgarla ağaçların dansından çıkan ses kadar olağanüstü olamaz. Bu sesi dinledik. Gözlerimizi beyazın uzayan ufkuna çevirdik. Avuçlarımıza aldığımız karın parmaklarımızın arasından kum taneleri gibi aktığını gördük. Hülasa güzel bir gün yaşadık.
Servisi 
Doğa, ilkbaharda ton ton yeşili ile, sonbaharda renk çeşitlemesiyle ne kadar muhteşemse, kışın da beyazın sonsuz büyüsüyle farklı bir güzelliği serer insanoğlunun önüne. Kentin soğuk duvarlarından, sokakların çöpü ve çamurundan, yağan karların üstünü kaplayan kir ve isten uzaklaşıp el değmemiş bir beyazlığa bakmayı kim istemez? Dallarda oluşan sarkıtları buzdan çiçekler gibi seyretmenin hazzını kim yaşamak istemez? Herkes ister de, bu güzelliklere ancak pazar sabahı sıcak yatağından kalkıp da dağlara yürümeye gitme iradesi gösterebilenler kavuşabilir. Biz de bugün sonbaharın sarıdan yeşile, yeşilden ateş kırmızısı renklere uzanan doğa şölenini geride bırakıp başka bir güzelliğe; dizboyu karların olduğu alanlara uzanacağız. Bugün Samanlı Dağları silsilesinin en yüksek noktalarından olan Kartepe'ye çıkacağız. 25 kişilik grubumuz var. Kaptanımız, arkadaşları Bakırköy'den toplamaya başlıyor. Saat 08.00 sularında E- güzergahından Pendik'e ulaşıyoruz. Son arkadaşlarımızı da Pendik'ten alarak Gebze'den TEM'e çıkıyoruz.
