'Sağlıkçıyım' diyenler bu yazıyı okusun
Merhaba Savaş Bey, Adım Güzide Gül. Bayramdan önce, TAKVİM'de lösemili çocuklarımızla ilgili yazınızı oldum. Hani o "Bayramda şeker değil ilik bekliyorlar" diyen yazınızı. Yüreğimden geçen bir yerlerde birilerinin umudu olduğumdu. Kemik iliği bağışı yapabilmeyi çok istedim. Kim bilir bu belki bir anne, bir baba, bir bebekti. Umudu hiç böyle beklemedim ama hayat umut ederek yaşanması gereken çok şeyler sundu bana. Bu nedenle umudun sevincini bildim. İstedim ki hayatta küçük bir şey ile büyük mutluluklar vereyim.
YAÇAREBENDEYSE İnternetten araştırdım, kemik iliği bankasına başvuru için form doldurdum ama arayan olmadı. İçimden ne güzel demek ki çok başvuru var ki sıra bana gelmedi diye düşünüyordum. Bu gün yine gazetenizde bir bebeğe ilik arandığı haberi ile karşılaşınca hızlandırmak için ne yapabilirim diye düşünmeye başladım. Öyle ya beklenen ilik ya benim bedenimde ise... Öncelikle evime yakın olan Okmeydanı SSK Hastanesi'ni aradım ama orada böyle bir birim olmadığını öğrendim. Oysa bana evet deseler yarın işten izin alıp hemen örnek vermeye gidecektim. Olmadı.
ORADANORAYA Bu konu ile olarak üniversite hastanelerini aramamı onların ilgilendiğini söylediler. Elde malzeme yok... Bunun üzerine Çapa Tıp Fakültesi'ni aradım. Belki 5-6 kez santraldeki çalışanlara niçin aradığımı söylediğim halde beni hep alakasız servislere bağladılar. Sonunda sıkıldım ve orayı değil de başka bir üniversite hastanesini aramaya karar verdim. Bilinmeyen Numaralar Servisi'nden Cerrahpaşa Tıp Fakültesi'nin numarasını alıp aradım. Beni internette kemik iliği bankasına ait numaraya yönlendirdiler. Aradım. Bayramdan önce başvurduğumu ama halen aranmadığımı ne zaman aranacağımı sordum. Bana verilen cevap aynen şu şekilde oldu; 'Elimizde malzeme yok. Olunca biz sizi ararız.'
YAZIKDEĞİLMİ? Elimde telefon dondum kaldım. Pamuk ipliğinde iken hayatlar malzeme yok diye yitirilen canlar. Yaşam ümidi alınmayı bekleyen malzemede... GüzideGülŞİMŞEK