Bir anne fotoğrafı
Anneler ki, yaşamın gururlu ve mağrur neferleri. Onlar hep dimdik yaşar. Onlar evlatları için yaşar. Bazen mutfak penceresinden söyledikleri şarkıları vardır, cennete uzanır. Onlar karıncaların ezilişine bile ağlar. Bırakın insan ölümlerini...
***
Evladının ölüm haberi geldiğinde, bir anne için nefes almanın bile anlamı yoktur artık. Mayın tarlasıdır zamanın her dilimi... Kendisini tutacak eller çoğalsa da o anne çoktan yıkılmıştır! Cennette yeniden emzirmeye başlamıştır çocuğunu. "Ağlamam,eğilmem,düşmanıgüldürmem" diyen bir şehit annesinin, insan olanın içini yakan yıkılmışlığını görünce, annelik duygusunun gücünü daha iyi görüyorum. O yüzden diyorum ki... Bırakın katıla katıla ağlasın anneler... Bırakın kıyameti kopartsınlar. Tırnak acısı değil bu... Evlat acısı...
***
Düşmanı güldüren, annelerin ağlaması değildir. Düşmanı güldüren, böyle anaların acısını, manken haberleriyle takas eden zibidilerin ihanetidir. Düşmanı güldüren, kendi askerinin ölümüne gülen demokrasi sürtükleridir.
Servisi 
