Operasyonlar, operasyon olalı böyle zulüm görmedi Dünyada başka bir memleket yoktur ki, yazanı, konuşanı, düşüneni, devlet yetkilisi, diplomat emeklisi, seçilmiş etkilisi, hep bir ağızdan otursun da başka bir memlekete düzenlenecek bir askeri operasyonu, tartışıp dursun. Tartışmıyorlar, adeta börek açıyorlar. Nasıl girersek güzel olur, girmezsek neler olur? 1 Mart'ta Amerika ile birlikte girseydik neler olurdu? Şimdi neler olmadı. Bıraksanız diyecekler ki; İmralı'daki Apo'ya da danışalım, fikrini alalım, iyice demokratik olsun.
***
Demirel yeniden siyasete soyunurken, Konuşan Türkiye, dediydi de inanmamıştık. Gerçekten oldu. Türkiye acayip demokratik bir şekilde konuşuyor. Türk ordusunun yapabileceği, tasarladığı veya en azından ihtimal dahilinde tuttuğu bir operasyonu, ayakkabı boyacıları bile tartışıyor.
***
Fakat feci şekilde ihmal edilen nesnel noktalar var, bir. Düşünce sistematiğinde ağır muhakeme arızaları var, iki.
***
Birincisi: Bir ülkenin silahlı kuvvetleri için, sınırlı (ucu kapalı) bir operasyon ile sınırsız (ucu açık) bir savaş hali arasında nitel fark vardır. Ama kahvede gele atan adam için bu nitel fark önem taşımaz. Öte taraftan halklar, bütün tarihte öyle olmuştur ki, çok istekli olarak savaşa girerler veya savaşa sokulurlar, fakat sonuçta ölenler yine halklardır. Bakınız, 2003'te Irak'ı işgal etmeye karar veren Amerika'da, Başkan Bush'un halk desteği yüzde 80'lerde seyrediyordu. Bugün halk desteğini bir yana bırakın, Amerikan kamuoyunun yüzde 70'i Bush'un savaş politikasının karşısındadır. Demek ki, bir savaşa girmekle, çıkmak arasında çok fark meydana gelebiliyor. Bunlar, yukarıda bahsettiğim, düşünürken hesaba katılması gereken nesnel gerçekliklere bir örnek.
***
Bir değer nesnel gerçeklik yanılgısı şu: Türkiye gibi bölgede etkili olabilecek bir ülkenin, stratejik ve taktik adımlarını, sadece ve sadece PKK gerçekliğine endekslemesi büyük bir yanılgıdır. Kimbilir belki bilerek yapılan da budur. Belki PKK'ya tavır almayı bilerek erteleyen Amerika'nın istediği de budur, ki Türkiye sinirlendirilip Kuzey Irak'a (tekmil Irak'a tabii) sokulsun. Ya da, yurt içinde, milliyetçi rüzgarları güçlendirerek, siyaseti dizayn etmek isteyen çevrelerin istediği de budur. Her iki halde de, Türkiye'nin stratejik çıkarı görünmüyor.
***
Muhakeme arızasını gelirsek: Diyorlar ki, 2003'te tezkereyi çıkartıp Amerika ile birlikte Irak'a girseydik, PKK bugünkü duruma gelemeyecek, beli kırılacaktı. Bir kere, tarihsel gelişmeleri lineer bir çizgide analiz edemeyiz. Öyle düşünürsün, öyle plan yaparsın ama olaylar farklı gelişebilir. Evdeki hesap çarşıya uymaz. Ayrıca, eski büyükelçimiz Deniz Bölükbaşı'nın gündeme oturan açıklamalarından anlıyoruz ki... 1 Mart tezkeresi müzakereleri yapılırken, Amerikan tarafı masaya, kabul edilmemiş bir sözleşme ile gelmiştir. Amerika ile birlikte Irak'a girecek Türk Silahlı Kuvvetleri, kendilerine bir saldırı olmadıkça bölgedeki Kürt örgütlerine dokunmayacaklar. Birlikte savaşa gireceğiniz müttefikin, kafasının arkasındaki plan ve niyeti göstermiyor mu bu belge. Haaa, sonradan gelip, Bu belgeyi yok sayabiliriz, diyerek geri adım atmışlar ama ne değişir?
***
Bazı arkadaşlar haklı olarak, 2 Amerikan F-16'sının Türkiye sınırlarını ihlal etmiş olmasından yola çıkarak, şu teklifte bulunuyorlar. Senin ülkende, adamın İncirlik gibi bir üssü var ve her gün uçaklar oradan zaten havalanıyor. Sorgulayabiliyor musun? Kapatabiliyor musun, hemşehrim, diyorlar. Parıltılı bir bakış açısı. Fakat palyatif görünüyor. Üstelik krizi derinleştirici bir etki yapmaktan başka yarar sağlamaz. İncirlik gibi Amerikan üslerinin kapatılması, Türkiye'nin Silahlı Kuvvetleri ile birlikte genel politik liderliğinin ve ulusal konsensüsünün, yeni bir paradigmada birleşmesi ile mümkündür. Türkiye, Amerikan uydusu bir çizgiyi tümden reddetmedikçe, üs kapatmak gibi hareketler, nihayet cirmi kadar yer yakacaktır.
***
Ez cümle, Türkiye bir bütünlük içinde ve tam bir stratejik plan dairesinde, pervasız Bush siyasetinin gerçekten canını yakmaya karar verecek mi, vermeyecek mi, mesele budur.
***
Farkındaysınız, hadiseye neresinden bakarsak bakalım, sonuçta gelip iki noktaya dayanıyoruz: Birincisi, tarihsel olarak son 50 yılda, Türkiye'nin soğuk savaş şartlarına göre şekillenmiş jeopolitik stratejisini değiştirme zamanı geldi mi, gelmedi mi? İkincisi, böyle bir değişikliğin zamanı geldi ise, ülkenin ekonomik şartları ve AKP hükümeti ile bunu gerçekleştirmek mümkün mü?
***
Ben Türkiye Cuhuriyeti Devleti'nin, bütün bu hesapları yapabilecek kurmay birikime ve tarihi tecrübeye ve diriliğe sahip olduğunu düşünüyorum. Türk ulusunun da devletin yanında durmaya hazır olduğunu görüyorum. Fakat, ülkede çok ciddi bir siyasi otorite noksanlığı bulunduğu aşikar. Sadece AKP hükümet çevreleri için değil, seçimlerden sonra oluşacak muhtemel hükümet çevreleri için de bu kuşkum devam ediyor. Türkiye, kendi tarihi ile ilgili çok ciddi bir yol ayrımında...
Servisi 
Dünyada başka bir memleket yoktur ki, yazanı, konuşanı, düşüneni, devlet yetkilisi, diplomat emeklisi, seçilmiş etkilisi, hep bir ağızdan otursun da başka bir memlekete düzenlenecek bir askeri operasyonu, tartışıp dursun. Tartışmıyorlar, adeta börek açıyorlar. 
