Yıkılmadım ayaktayım sözünü şarkısından mülhem bildik biz. Şakasını çok yaptık, gündelik konuşmalarımıza hafif deyimler taifesinden bi gıdım olarak aldık onu. Oysa burada, Gazze'de "yıkılmadım ayaktayım" diyen yüzlerce belki binlerce aile var. İşte onlardan birinin konuğuyum. Yaşlı babaanne çocuklarına "siz evi düzeltmeye çalışın. Ben bakarım torunlarıma" demiş ve muhteşem bir anaçlıkla kol kanat germiş onlara. Yarım yamalak Arapçamla da olsa konuşuyoruz. Şaşırmayın ama o beni teselli ediyor - Biz ağlamadık da sen koca erkek adam ne bu gözyaşı?
- Çok üzüldüm çocuklara hele çok üzüldüm
- Biz de üzülürüz ama ağlamayız. Allah bizi böyle sınava çekiyor. İsyanı ona değil düşmana yaparız. Görüyor bunu
- Su?
- Yok
- Elektrik?
- Yok
- Oturacak oda yatacak yatak?
- Yok hepsi paramparça
- Umut?
- Ondan çok var. Bak çocuklarımız hala oynuyor, gülüyor, neşeleniyor. Filistin çocuğu olmak bu demek.