Empati, bir insanın kendisini karşısındaki insanın yerine koyarak onun duygularını ve düşüncelerini doğru olarak anlamasıdır.
Empati sayesinde insan ilişkileri gelişir.
İnsanlar arasındaki kavgalar azalır ve zamanla yok olur. Aile içi empati ise aile bireylerinin karşısındaki insanları kendi yerine koymasıdır. Bu sayede bireyler karşısındakinin ne tepki vereceğini bilir ve ona göre davranır.
Empatinin tam olarak gerçekleşmesinin 3 kuralı vardır. İnsanın kendisini karşısındaki kişinin yerine koyması ve olaylara onun bakış açısıyla bakması...
Karşısındakinin duygu ve düşüncelerini doğru olarak anlamak, hissetmek ve o kişiyi anladığını ona ifade etmek.
Empatik anlayış insanları birbirlerine yaklaştırma, iletişimi kolaylaştırma özelliğine sahiptir.
Empati "bakabilme ve görebilme" sanatıdır. Halk dilinde 6. his olarak da bilinir. Günümüz insanları geçen zamanla teknoloji ve bilim çağının ağına takılarak iletişimde durağanlık, kopukluk yaşamakta ve dolayısıyla insan ilişkileri zayıflamakta...
İnsanlar birbirlerine uzak, yabancı, birbirini anlayamayan kendisine karşı sevgisiz, saygısız, hoşgörüsüz bir dünya oluşmaktadır.

HZ.MUHAMMED'İ DÜŞÜN!
"Kendine yapılmasını istemediğin bir şeyi sen de başkasına yapma" diye öğütleyen Hz. Muhammed'in bu güzel sözü başlı başına bir empati geliştirme tekniği olarak kullanılabilir. Bireyleri en çok tedirgin eden şeylerden biri başkaları tarafından eleştirilmesidir.
Empatik dinlemede birey karşısındakini ne över, ne yargılar, ne de suçlar.
Sadece onu anlamaya odaklanır. Onun bakış açısını görmeye, onun duygularını anlamaya çalışır. Bu anlayış insanların birbirlerine yaklaşmasına ve aralarında gerçeğe dayanan sevginin gelişmesine yol açar.
Tabii bunun gerçekleşmesini istiyorsak önce kendimizi tanımamız, kendi duygularımızın farkında olmamız gerekiyor.
Böylelikle ikili ilişkilerimizde başarıyı belirleyen ve sosyal ilişkilerimizi yönlendiren, toplumumuzun dokusunu koruyan oldukça önemli ve gerekli bir beceridir, empati.

KEŞKE DEMEDEN ÖNCE!
Keşke, bir şey olsa bir anda tekrar her şeyi anlamaya gayret etsem, ilginç gelse tekrar her şey... Dersleri ders olarak değil de yeni bilgi kaynağı olarak görsem... Öğrendiklerimden fazlasını araştırma isteği gelse, boş gözlerle değil de anlayan gözlerle bakmaya başlasam... Sanki her gün son gün gibiymiş gibi gelse hiç son bulmayacak gibi güzel şeylere daha sıkı sarılsam, değerlerini tekrar kazansalar... Keşke arkadaş saydığım kişileri kaybetmemek için daha fazla gayret etseydim veya bunlar olmadan önce yanlış anlamalara açık kapı bırakmasaydım, daha dikkatli olsaydım. Empati yapsaydım ama biraz geç kaldım ve ancak şimdi haklıyım diyebiliyorum. Keşke yapabilecek bir şey olsa. Keşke istediğim insanları her an görebilsem, görünebilsem. Keşke abuk sabuk kelimeleri yan yana dizip cümle kurmaya çalışmasam...
Not: Olasılık(sız)'ın yazarı Adam Fawer'ın Empati adlı kitabı da çok ilgimi çekti.
Okumanızı tavsiye ederim.