Evet, geçen hafta Ramazan'da gerçekten trafik canavarına dönüştüm. 'Canavar'derken sinirden bahsediyorum. Allah kolaylık versin her gün trafiğin içinde işe gidip gelen insanlara... İnsanda ne huzur, ne istek bıraktıran trafik.
Kan şekerim çok düşük o yüzden oruç tutmam çok zor, oruç tutarsam günüm gerçekten kötü geçiyor. Hasta oluyorum, tansiyorum düşüyor, başım dönüyor ve ağrıyor, içim çekiliyor. Kadir Gecesi orucumu bozmak üzere yani iftara gitmek üzere yola çıktım. 17.45 civarı, zira trafik var. Gideceğim yer Levent civarı. Anadolu Yakası'nda oturuyorum. Hem de ikinci köprünün ayağında sayılırım. Köprüde bir problemim yok ama Levent'e girdiğim anda, başımdan aşağı sanki kaynar su döküldü.

SATICILAR YAŞADI
'Herhalde kaza var' dedim. Nasıl olsa açılır. Trafik 'Açılır, açılır' derken saatler oldu. Hâlâ trafik açılacak diye bekliyoruz. Bu arada iftar olacaktı saat 19.00 gibi. Ama bizler hâlâ yerimizde duruyoruz. "Ya sabır, ya sabır" diyerek 1 saat 45 dakikamı harcadım. Herkes gibi tabii... Sırf ben değilim. İftara yetişecek, binlerce araba aynı kaderi paylaşıyoruz. Oruçlu olanlar tabii ki daha sabırsız olsa gerek. Ben de dahil. Bu arada yollarda bir tek seyyar satıcıların yüzleri güldü. Tabii benim gibi oruçlu olanlara su ve yiyecek sattılar. Herhalde trafikten en mutlu, en yüzü gülenler satıcılardı. Hayata bakış bir yanda asık yüzlü, sinirli insanlar, diğer tarafta para kazanmanın gururuyla yüzleri gülen insanlar. Hayat ne tuhaf birilerinin mutsuzluğu, diğerlerinin mutluluğu olabiliyor. Trafikten buraya nereden geldim diye sorabilirsiniz tabii.

ALLAH SUYU GETİRTTİ
Yaşadığımız her deneyim bize bazı şeyler sunabiliyor ve kendimizi sorgulayabiliyoruz. Benim deneyimim hayatta sabırlı bir insan olmadığımdı. Ama hayat hele zorluysa insana sabrı da öğretiyor. Belki içinden ya da dışından küfür bile ettiriyor ama öğretiyor. Neyse 19.45 gibi iftara gideceğim yere vardım. Tabii ki orucumu bozmuş durumda. Allah suyu bile getirtti.
Ne kadar şanslıyız değil mi? Bu bile o andaki stresime iyi geldi. Beni düşündürttü, sonradan da güldürdü. Bu hafta daha da mutlu oldum. Bayramın ilk günü yine trafik vardır diye gideceğim yer için erken çıktım yola, bir de ne göreyim.
15 dakikada vardım. İnanılmaz mutlu oldum, ama erken vardığım için arabanın içinde 45 dakika oturmak zorunda kaldım. Çünkü ziyaret edeceğim büyükler beni 45 dakika sonra bekliyorlardı. Onlar da bayram ziyaretine gitmişlerdi. Düşünsenize kendi kendime güldüm. Ey trafik sen nelere müstehaksın.
Trafik memurları
Trafik memurları dikilmiş durur
El kol kımıldar, kaşlar çatık
Sopalarının ucunda hürriyetimiz
Trafik memurları dikilip duracak
Sokaktakiler birbirlerini sevmeyi öğreninceye kadar
Nazım Hikmet