Levent Öztürk'ü Güney Osetya'da uğradığı silahlı saldırıda yaralanan Kanal Türk muhabiri olarak tanıdı çok kişi. Sol gözünü kaybetmesine de başta ailesi, yakınları ve meslektaşları olmak üzere duyan, okuyan, gören pek çok kişi de üzüldü.

GERİ ALDI
Bizim mahallede iyi bilinen bu delikanlının böyle hüzünlü bir olayda herkesçe tanınması talihsiz bir gelişme ama olsun. Çünkü yitirirken kazandı, kazandırdı Levent kardeşimiz.
O baştan beri budaktan esirgemediği bir gözünü verdi meslek sevdası kavramının ne olduğunu geri aldı.
Sadece kendi de değil basın dünyasında herkes nasiplendi bu kazanımdan.

ÇULLANIN BAKALIM
Nicedir kalemleri, haberleri, düşünce ve eylemleri yek diğerinin canını yakmak, ayağını kaydırmak, izini kapatmak üzere programlanmış nice basın mensubu titrer ve kendine gelir artık umarım.
'Hasmı'nın üzerine satır satır, sütun sütun, köşe köşe çullanan bazı 'meslektaşlar' patronları, çıkar grupları, ekürileri, çeteleri, cepleri için kalem oynatmanın ötesinde de can, kan, göz, diş verilecek bir mesleğin sahipleri olduğunu anımsarlar kısmetse.

YİNE SOHBET KURULUR
Levent'e gelince. O kendisinin de hem de gülerek söylediği gibi yakında yine döner aramıza. İri kıyım bedenine bile bol gelen geniş, kocaman yüreğiyle yine sevgi, dostluk, sıcaklık çiçekleri açtırır çevresinde. Yine sohbetlerde, işlerde, seyahatlerde, yorgun argın dönüşlerde, Siirt'te, Şırnak'ta, Mardin'de otel lobilerinde yine muhabbetler kurar ağabeyleri, kardeşleriyle. Yine anlatır güldürür, yine dinler güler, enerjisi, azmi, zekası ve çalışkanlığıyla bizi yine hayran eder.
Geçmiş olsun aslan parçası kardeşim, 'gözlerinden' öperim.