Askerlerimiz leblebi gibi öldürülürken, bu meseleyi tartışmak demokrasi dışı.
Haritamızın bozulma sebebini oluşturan konularla, gündemi belirlemek, daha anlamlı.
Dün 9 şehit verdik.
Yarın kim bilir ne canlar vereceğiz.



Dünyadaki kirli politikalar, masum insanların canını almak üzerine kurulmuştur.
Adına "dava" derler.
Davanın dağdaki adamlarıyla, gazete ve televizyonlardaki adamları arasındaki ilişkinin bedelini, çocuklarımız öderler.



Petrol katranlarına, çocuklarımızın kanından daha çok değer verenler vardır.
Askerlerin ölümlerini haber saymayanlar, asker ölümlerini doğal sayar.
Mankenlerin kasıklarına gösterilen özen, çocuklarımızın ölümlerinden esirgenir.
Adına demokrasi derler de, bunun adı kendi askerinin ölümünden keyif almaktır.
Bunun adı PKK saflarında yer almaktır.



Çağdaş ülkelerde, böyle katliamlarda dünya durur! Bizde durmaz.
Çocuklarımızı kolay ölümlere alıştıran düzen, borsanın insan hayatından daha önemli olduğunu öğretmiştir.
O şehitlerin, yarın kendi evinden çıkacağı hesaba bile katılmaz.
Sadece analar ağlarken, ülkenin diğer yanında kahkahalar atılır.
Ülkenin gündemini belirleyenler için, şehitlerin yası bile tutulmaz.



Memleket sevgisi demode sayıldıkça...
İhanete sadakat, geçer akçe oldukça...
Bu hainlerin sonu gelir diye beklemeyin. Gelmez!
Onlar demokrasi kılıfının içinden çıkıyor.
Bu ülkede gerçek demokrasinin ne olduğunu, halkımıza öğretmedikçe...
Gerçek teröristleri kimlerin beslediğini onlara anlatmadıkça...
Daha çok şehit vereceğiz.
Ve daha çok masallar dinleyeceğiz.



Memleket sevgisinin "susturucu silahla" öldürülmek istendiği bir ülkede...
İnsanlar bir gün, konuşması gerektiği yerde susmanın ne demek olduğunu anlayacak.
Ama geç anlayacak!