Ortamı ve maskeli balo kıvamında ilişkileri görünce yenilemek farz oldu eski düşünceleri. Yine aynısını söylüyor diyorum ki: Yalanla besleniyoruz ve hormonlu hıyarlardan farkımız kalmıyor.
Yüreklerimiz, rüzgarsız yelkenler gibi sönük sülük.
Sevgi yellerini değil, silikonlu 'sevdalar'ı tıkmışız içine, sonra da güya kabarık kalplerle geziyoruz.

MASKENİZ RAHAT MI?
Başkasından geçtim.. Kendine dürüst, kendine namuslu, mert, asil kalabilmiş kaç kişi sayarız ki alemde?
Maskesiz sokağa çıkan, eve giren, işe, gezmelere gidene rastladınız mı? Ya sizin.. Sizin maskeniz yüzünüze tam oturuyor mu, rahat mı?..
Kavgayı uzlaşmaya, kurnazlığı akla, dostluğu hasımlığa, benci lliği paylaşmaya hep, birer sıfır galip başlatıyoruz.

BÖYLE Mİ DOĞDUK?
Biz neden böyleyiz? Nasıl, ne zaman böyle olduk? Yoksa.. Yoksa zaten böyle mi doğmuştuk?
Ama bu son söylediğim pek mümkün değil. Çünkü hiçbir çocuğun duygu düşünce iklimi hasarlı pasaklı değil. Zaten çocuklara özenişlerimiz bu yüzden.