Sevgili Jale Abla, ben 21 yaşında 1 yıllık evli bir bayanım. Eşim ailesine çok düşkün. Orada çok mutlu olup, beni unutur. Benim aileme gittiğimizde hemen kalkar ya da kavga çıkartır. Evliliğimiz 10 aydır kavga, gürültü geçti. Benim de hatalarım var belki ama ben evliliğimi kocamla yaşamak istiyorum. Onunla gülüp, onunla ağlamak istiyorum. Sonunda dayanamayıp, evi terk ettim. Sonra özür diledi ve eve dönmem için yalvardı. Eşimle benim ortak arkadaşımız bizi barıştırmak için devreye girdi ama ortalık daha da karıştı.
Rumuz: A.

Sevgili kardeşim, evlilikte yaşanan tartışmalar evliliğin tuzu, biberi derler ama siz dozajını biraz kaçırmışsınız. Eşinin ailesine düşkünlüğü evliliğinize kötü bir şekilde yansımış. Burada onun hatası çok daha büyük. Senin ve ailesinin yerlerini ayrı tutmalıydı. Zamanla evliliğinizin oturacağı bir gerçek ama bu geçiş döneminde saygıyı yitirmeyin ve birbirinizi kırmamaya çalışın. Sen onun ailesine nasıl saygı duyuyorsan, eşinden de aynı saygıyı beklemen hakkın. Ama eşin belli ki şimdi pişman olmuş. Hatalarını düzeltmesini bir fırsat daha vermekle bir şey kaybetmezsin.