Pirinç fiyatları başta olmak üzere hububat zamlandı ya bir tarım ülkesi olduğumuzu hatırladık.
Öyleyse baştan başlayalım.
"Türkiye dünya üzerinde kendi kendine yetebilen 7 tarım ülkesinden birisidir..."
İşte buraya yazıyorum, Cumhuriyet tarihi boyunca bize yutturulan en büyük yalanlardan biri bu efsanedir. Türkiye hiç bir zaman gerçek anlamda kendi kendine yetebilen bir tarım ülkesi olmadı.
Kendi kendine yetmeye mecbur bırakılan bir tarım ülkesi demek daha doğru olur.
Cumhuriyet tarihi boyunca bu ülkenin insanları -küçük azınlıklar hariç- adam akıllı bir gıda tüketicisi olamadıkları için, ellerinde var olanla yetinme mecburiyetinde kaldıkları için, satın alma güçleri ve hayat standartları hep aşağılarda seyir ettiği için ne buldularsa onunla yetinme kültürüne zorunluluktan tabi oldular.
Tüketmeyen bir toplum olduğunuzda ne üretirseniz üretin o size doğal olarak yetecektir.
Üstüne, özellikle Süleyman Demirel'in oy uğruna mahvettiği tarımsal kültür de eklenince, bugün tüketime ve bolluğa alışmış bir toplumda yetersiz ve cahilce üretimin sıkıntılarını yaşıyoruz.
Demirel taktiği şudur; köylünün kolay üretebileceği ve devletin alabileceği ürünlere sürekli destekleme sağlamak. Hububat ağırlıklı 35 kalemi geçmeyen bu tarımsal modelde koca bir ülkenin bir iki ürün gamından dışarı çıkmasına imkan tanımamak. Böylece bol teşvik verip oy elde etmek. Ürettiğini devlete satma refleksi yüzünden pazarlama yeteneği hiç gelişmemiş bir köylü sınıfı oluşturmak.
Taktik günü kurtarıp Süleyman'ı tahta oturtuyor tarımın dibini delmiş ne gam!
Bugün hala bakın buğdayı, hububatı, fındığı konuşuyoruz ama ürün çeşitliliğini, verimliliği yanımıza bile yaklaştırmıyoruz.
Bu satırların yazarı da lise yıllarına kadar amatör çiftçilikle uğraşmış, hayatını köyde geçirmiş biri olarak rahatça yazar ki Türkiye'de çiftçilik yoktur.
Çiftçilik profesyonel bir iştir ve ne yazık ki bizim çiftçilikle uğraşan insanımız sadece köylüdür.
Amerika'da, Fransa'da, dünyanın gelişmiş tarım ülkelerinde ise çiftçiler profesyoneldir, entellektüel birikim sahibidirler.
Haklarını aramayı bilirler, mallarını satmayı da.
Size basit bir örnek vereyim.
Benim kasabam Denizli Acıpayam ilçesine bağlı Akalan'dır. Harika kavun ve karpuzlar üretilir. Benim çiftçim altı ay uğraşır, didinir, hasadını toplar ve römorkunun sırtında kasabanın meydanında birileri gelsin de alsın diye bekler.
Yani işin yüzde 50'sini, pazarlamayı asla bilmez ve yapmaz.
Yapmadığı gibi öğrenmek için en küçük bir çaba da göstermez.
Sadece bir buçuk saat ötede dünyanın en büyük turizm merkezlerinden birisi, Antalya vardır ama kimsenin aklına bir oteli gidip dalından yeni kopmuş karpuzu satmak gelmez.
Alışılan neyse odur, çifti üretir, köyün meydanına getirir birileri kamyonuna yükler ve üstüne koyduğu tatlı kar ile tüketiciye satar.
Bu sistem neredeyse tüm tarım sektöründe böyledir.
Üretenler değil, hazır ürünü alıp pazarlayanlar kazanır.
Kaybedenler üretenler ve tüketenlerdir.
O yüzden de sık sık "Tarlada şu kadar biz bu kadara yiyoruz" yollu haberleri okuruz.
Bu kısır döngü böyle gelmiş böyle gider.
Türkiye köylüsünü eğitip çiftçi hale getirmedikçe, Türkiye ziraat mühendislerini sadece aylığa talim etmek yerine bizatihi profesyonel çiftçi olmaya teşvik etmedikçe, Türkiye köylünün ineğine iğne vurup 100 YTL alma peşinde koşan veterinerine bilginin gücünü öğretip bizatihi kendisinin hayvancılığa soyunmasına teşvik etmedikçe bu köylü sınıfı tarımcılığı ile bir yere varamaz.
Türkiye'nin kredi ve teşvik anlamında en fazla kolaylık gösterdiği alan tarımdır.
Ama problem bu basit gerçekleri bile bilmeyen, anlayamayan, eğitimi yetersiz köylüler üzerinden sistemi işletmeye çalışmasıdır.
Ben bir köylü çocuğuyum ve köylü üzerinden duygu sömürüsü yapılmasının kimseye yararı olmadığını yıllarca gördüm, öğrendim ve biliyorum.
Her yıl yaptığı ekim için en küçük bir sorgulama gereği duymadan yandakine bakarak tarımcılık yapmaya çalışanlarla bu kadar.
Bu onların suçu değil, onlara bu tarz çiftçiliğe alıştıran Süleyman Demirel tarzı politikaların suçudur.
Türk köylüsü gerçekten eğitilmeden, bilimsel tarım yapma yömtemleri öğretilmeden, üretmenin yetmediğini pazarlamayı da yapması gerektiği gerçeğini onlara anlatmadan biz bu sıkıntıları yaşar dururuz.
Tarım Bakanı Mehdi Eker'i dinleyince ve projelerini görünce umutlanıyorum ama bu projeleri bahsettiğim köylü kesimi üzerinden uygulama mecburiyetinde olduğu gerçeği umutlarımın daha da yeşermesini engelliyor.
Köylülerin acilen çiftçiliğe terfi etmeleri gerekiyor.
Giderek ısınan dünyada, habire çoğalan insan nesli karşısında topraklar aynı kaldığına göre bizim daha çok üretmemiz, daha fazla verim almamız şart. Petrol fiyatları artıyorken, gübre habire zam yiyorken verimlilikten başka çıkış yok. "Köylü milletin efendisi olmalı ama böyle değil..." Ünlü Türk büyüğü Cem Yılmaz'ın dediği gibi; "Eğitim şart..."