Gidişine inanmamı bekleme
Gidişine inanmamı bekleme! Tren katarlarının peşinden el sallayıp, ardından baka kalmadım ki. Seni ben, birdahagelmeyesindiyeuçsuzbucaksızyollarasalmadımki. Elimde çiçekler, dudaklarına veda buseleri kondurup, gittiğin dönülmezlere doğru baka kalmadım ki. Ardından hüzünlü şiirler okuyup, hasretinigözyaşlarıylayıkamadımki. Ruhun bedenden ayrılışı habersiz olmaz. Acı verir, ecel terleri döktürür, anlarsın kayıp gittiğini hayatının. İnanırsın bir daha dörtyapraklıyoncanınsanauğurgetirmeyeceğine. Bilirsin; sokaklarda dizi kanayan çocuğun yarasına merhem olamayacağını. Anahtarı dış kapıya sokamayacağını, dün geceden evi boğan sigara kokularını savuşturmak için pencereleri ardına kadar açamayacağını. Gidişine inanmamı bekleme! Uzunçalışlarınsonundaaçılmayantelefonuniknaetmezbeni. Gözümü ayırmadığım mesaj kutusunda senden tek kelime olmaması, beklemekten usandırmaz beni. 'Gidenlerdönmez' diyen arkadaş ısrarları yıldırmaz beni. Pencere kenarlarında donup donup kalmalarım uyandırmaz beni. Sadece acırım, 'Gittim'deyincegitmişolacağınainanıyorsaneğer! İçim burkulur biraz, gidişini kısa zamanda unutulacak bir şey sanıyorsan eğer. Ve anlamaz gözlerle baka kalırım ardından, gidişininsadeceseniilgilendireceğinidüşünüyorsaneğer. Gidişine inanmamı bekleme. Bırak öldüğüme inanayım. Senidüşsokaklarımızdatekbaşınakoyduğumayanayım. Ellerini hatırlayayım, ölü gözlerimle öte dünyadan sana gözyaşları akıtayım. Kahrolayım senin destansı sevdana layık olamadığıma utanayım.
Servisi 
