Kan bulutları
Şimdi kar zamanıydı, insanların zor zamanı. Islık çalıyordu rüzgar, zalimler bandosu hep aynı telden çalıyordu. Duvarlar duyuyordu bebek ağlamalarını... Yoksul evlerde iskelet gibiydi çocuklar. Televizyonlarda etli kalçalar şöhret derdindeydi. Garip analar sobalarına kırık dal parçaları topluyordu. Ve kan topluyordu bulutlar...
***
Şimdi kar zamanıydı, yüreklerin kor zamanı. Bütün değerler talan ediliyordu da, hiç kimsesi kalmamıştı memleketimizin. Kardeşliğe kan aranıyordu, veren yoktu. Hepimizin ödeyeceği bedel tekti ama ülkeyi karıştıranlar çoktu. İki kaşın arasına silahını çatmış gibi bakıyordu herkes.
***
Şimdi kar zamanıydı, elimizin dar zamanı. Bizleri kasten yoksul bırakanların, kendilerini umut gibi göstermelerinin her zamanıydı. Yaşamak dileniyordu insanlar. Üniversite mezunu gençler, kapanan kapıları gördükçe düzene diş bileniyordu. Yalanlar ülkesinde en doğru gerçekti sefalet. Son gönül kırıntılarını topluyordu emekli öğretmenler. İşçiler, memurlar fındık kabuğuna bile sığıyordu artık. Milli Takım teknik direktörünün 135 bin YTL maaş aldığı bir memlekette.
***
Şimdi kar zamanıydı, yol kesenlerin itibar zamanı. Her taraf hırsız kaynıyordu, suyu kaynıyordu huzurumuzun. Altın devrini yaşıyordu çakallık. Uyuşturucu okul sıralarındaydı. Demokrasi kişiye özeldi, gazetelerin bir cellat ilavesi kalmıştı vermedikleri. Ülkenin çivisi çıkmıştı, çakanı yoktu. Sanki ganimeti topluyordu birileri.
***
Şimdi kar zamanıydı, korkakların firar zamanı. Gürültülü yürümek bile çıkıp gitmişti hayatımızdan. İnsanlar başından savıyordu sorumluluğu. Her koyun kendi bacağından asılıyor, bal tutan parmağını yalıyordu. Böylesine suskunluk, toplumsal ahlaksızlıktı ama susuyorduk. Yakındı kopacak fırtına! Kimseler toplayamayacaktı bizleri. Oysa kan topluyordu bulutlar.
Servisi 
