Gölgemi vurdum
Işıksız sokaklarda gölgeler neden toz olur? Güneşsiz günlerde nerededir peşimizden ayrılmayan gölgelerimiz? Zevk-ü sefaya düşkün olanlar gibi, gölgeler de işlerine geldiği zaman ortaya çıkarlar. Karanlıktan korkarlar, sıkıya gelince toz olurlar. Tıpkı bencil insanlar gibi.
***
Yaşamı çıkarları üzerine kuranlar, yarın bizlere ihtiyaç duyacaklarını unutuyorlar. İnsanların sırtına kahpe kurşunlar atılırken, çocuklar can pazarında satılırken, susmak olur mu? İnsanlar susuyorlar. Gölge adamlar için ya futbol ya televizyon dizileri, gerisi boş... Komşusunun canhıraş feryadına, "Evde yokuz" mesajları gönderiyor. Bugün komşusunun başına gelenin, yarın kendi başına geleceğini akıl edemiyor.
***
Dün gece yolda yürürken, bütün bunlar takıldı aklıma. Sokak lambasından, bütün yüreklere aynı umut ışığı girmiyordu. Bazıları ardına kadar açmıştı kapılarını... Çığlıklarını duyuyordum yürekli insanların. "Kahrolsun bu pis düzene alkış tutanlar" diye haykırıyorlardı.
***
Kimi evlerde, yüreklerin perdeleri kapanmıştı yine. Pısırıklar, "Olan bitenden bana ne" diyecek kadar, sessizliğe gömülmüştü, her zamanki gibi. Üç kuruşluk çıkarları olduğu zaman, ruhlarını ve bedenlerini satmaktan geri kalmıyorlardı. Komşularından bir damla suyu esirgeyecek kadar pinti, kendi yaşamlarını başka insanların ölümü üzerine kuracak kadar kalleştiler. Karanlıklarda toz olurlardı ortadan. Güneşimizi bizimle bölüşmekten gocunmayacak kadar da yüzsüzdüler!
***
Dün gece yürürken, gölgeadamlara takıldı aklım. Gölgem de peşimden geliyordu arsızca. Bizim sokağın başında lambalar oldum olası yanmazdı. Birden durdum. Nasılsa sokağın başında beni terk edecekti. Gölgemi alnından vurdum.
Servisi 
