Geceleri olunca bu kentin, Ben bir lambaymışım sözüm ona! Kırık kalpler sokağında, kararmış yüreklere doğan, güneşmişim! Kimse anlamasa da beni, ben hep anlatırmışım kendimi. Aydınlatırmışım kararan yürekleri, tamir edermişim sevgimle kırılan kalpleri. Umutlarım hiç tükenmezmiş sözüm ona. Kalpten kalbe konar, serbest bırakırmışım karşımdakinin tutuklu hislerini! Her şey böylesi güzelse, ben ne için bu sokakta gezmekteyim avare? Aslında ben hiç beceremezmişim sensiz bir seçimi. Geceleri, gündüzleri, eceli. Umutları hiç yıkılmaz deseler de benim için, ben her gece, yıkılan umutlarımın yerine yenilerini örermişim...
Servisi 
