İlk geceden kalan
Televizyonların ilk iftar gecesinden görüntüleri izledim. Nur düşmüştü ekranların yüzüne. Toplumun gözünü boyamak için belediyelerle, ortaklaşa kurulan iftar çadırlarında gerçek bir sefaletin belgesi vardı. Kendi kendime sordum, "O insanları çadırda iftar açmaya mahkum eden sistem kimin eseri?" diye. Kendimden başkasına seslenmedim sanki. İyilik ticareti yapanların, ilk günkü telaşı görülmeye değerdi.
***
Hayat görünmez ufakta Umutlar hep karanlıkta Sırtımızdan vurulduk da Ölmüyoruz ölmüyoruz
Günler geçti beklemekle Derdi derde eklemekle Her akşam kuru ekmekle Doymuyoruz doymuyoruz
Kan yağıyor gözümüzden Dert damlıyor yüzümüzden Namus bildik sözümüzden Dönmüyoruz dönmüyoruz Hakkı YALÇIN
Servisi 
