Sevin birbirinizi gari! Yazar dostum MarioLevi'nin BirŞehreGidememek isimli romanını yıllar sonra yeniden ve her paragrafında başa dönerek okurken aklım uzaklara kaçtı... Uzak dediysem, Türkiye'nin en batı ucundaki o küçük adaya. Bundan27yılönceküçükbirtakanınüstündeYakarKaptan'ınbizitaşıdığıBozcaada'ya... Gençliğimin önemli bir kısmı orada geçti. Önceleri yazları, sonra fırsat buldukça kışları da katabilirim o takvime. Annem'ihayattaykengördüğümsonfotoğrafıdakoyarak ... İstanbul'a mecburi dönüşlerden birinde arkamdan el sallayan o yalnız kadın fotoğrafı akıl albümümde hep birinci sayfada durdu. Yalnız,hüzünlüvekabullenmiş... Çok genç yaşta öldü annem. Ölüm raporunda yazanlarla ilgilenmiyorum. Banagöreçektiğiyoğunaşkacısıaldıonuaramızdan.Şiirgibibirvedahaliydionunkisi ... O kayıptan sonra uzunca bir ara verdiydim ada gitmelerine. SonraneolduysayenidendüştümÇanakkale'nin2arabayanyanadurmayanyollarına... Bağ bozumu zamanlarında orada olmayı istedim. Çoğunu kaçırdım. Ama yetişebildiğim kadarının anılarımdaki yeri de ayrıdır... BenilkaşklarımdanbirinişimdiAyazmaŞapeliolarakbilinenküçükmeydanlıktahepitopu3saatlikbirbakışmahaliyleyaşamıştım... Aklımdan atabilmem ise 3 yıl sürdü. Yine zoraki ayrılıklardan birinin neticesinde. Hülya (Evet, adı buydu sanırım) İzmir'e taşınınca, sevda da bavulundaki yerini aldı. İkisibirdenterkettibenianlayacağınız... O önemli değil. YıllarsonrahayatarkadaşıolacağımkadınıngözlerininiçinebakarakokuduğumilkşiirideBozcaaada'dayazdım. Ve orada okudum... Allah uzun ömür versin; büyük şair ArifDamar'ın dizelerini notalardan çalıp kulağa fısıldama girişimim de Bozcaada'nın küçük koylarından birindedir. Toplayıncairiliufaklı,hüzünlüşenliklineçokanıvar.Sonkitabımınönsözüneimzamıdaadadakoyarakbitirdimoraylailişkimi... Şimdi yine ayrılık hali var Bozcaada'yla aramızda. Olması normal. Birkaç zaman önce başlayan şehirli istilası önce mimarlar, sonra küçük girişimciler, en son da Şarap tüccarları ve günübirlikçiler tarafından Mikençıkarmasına dönüştü. Troyalı'yımben,ağırgeldibuyığılmahali... Neyse. Asıl küslüğümün nedeni farklıdır. GeçenyılhenüzistilacılarınuyanmadığıbirkoydaçoksevgilibirdostumveoğlumBatu'yladenizegirerkenbaşlayan"uzaktanbiraşkhikayesinin"bugünlerdefinaleyürümesicanımısıkıyor... Aşk dediysem benim değil. Okoydatanışanvehayatlarınıbirleştiren2candostumşusıralardafenahaldelimoni. Kız çocuğu adada. Erkek tarafı da İstanbul'a demirledi kendisini... Yazaşklarınıngeçiciolduğuönermesisadeceşarkılaramahsusbilirim.AmaşubizimçocuklardaGündoğarkenşarkılarındanfırlamışgibidavranıyorlarbirbirlerine... Yaz bitti, aşk bitti. Olur mu canım öyle şey? Aşkın mevsimi olmaz, iklimi olur en çok, hadi bilemedin coğrafyası da olsun. Ama"Yazilebaşlayankışilebiter"demekhakikatentuhaf... Bir ada yolculuğu görünüyor bana sonuçta. Aslındatamdabağbozumuhaftası. Diyanisos ada kumsallarına inmiştir sanıyorum. Antikçağınayyaştanrısındanbahsediyorum;onamıaçsammevzuyuacaba?.. Aşkı kamusallaştırmak tuhaf şey. Buyüzdenaklınayazacakkonugelmeyinceaşk,illedeaşkdiyenduygucemaatineçokbozuluyorum. Gel gör ki, onlardan biriyim bugün... Benimolmayan,aitolmadığımaşklardavarcanımıyakan.Rahmetlivalideninkaybındanberibaşkalarınınaşkıüstünetuhafbirduyarlılıkbaşladıbende. Amanacıolmasıniçindeçabasındayım. Boş bir çaba! Diyeceğim o ki, nerede ya da nasıl başlarsa başlasın, iki insanın bir insan olma çalışmalarında bazen yardımcı omuzlara ihtiyaç vardır. Etrafınızda bir arada olmayı beceremeyen kimi görürseniz soracağınız basit bir soru olsun akıl cebinizde: "Yapabileceğimbirşeyvarmıaşkınıziçin?" Bakın ben gidemediğim bir şehre gitmeyi göze alıyorum. Başkalarınınaşkınıkurtarmakiçin. Kendim için aynı şeyi yapar mıydım; hiç bilmeden?.. Olsun. "Dünyayıgüzellikkurtaracak" diyor şair ve devam ediyor: "Birinsanısevmeklebaşlayacakherşey." Sevin birbirinizi gari!
Servisi 
Yazar dostum Mario Levi'nin Bir Şehre Gidememek isimli romanını yıllar sonra yeniden ve her paragrafında başa dönerek okurken aklım uzaklara kaçtı...
