İhtimaller nafile!
Haylazlık katarları önüne katardı çocukları. 1970'li yıllar... Hayatın en güzel ders öğretmeni sokaklar. Telefonlu evler parmakla gösteriliyor. Annelerin bedduaları vardı, eve geç dönen çocuklarına. "Boyunbosundevrilmesin!" Şimdi cep telefonları var çocukların, şarkıları var, çok satıyor! "Allahbelanıversin!"
***
Güneş yanığıydı ahşap evler. Erkek doğan erkek ölürdü, mahallenin kanunuydu. SadriAlışık uçurum çiçeği, pusula tutardı genç kızlar kötü yola düşmesin diye. Şimdi pantolonunu indiren zibidiler, bayağı sözcüklerin departman şefi! Çadırlar kurulmuş televizyonlara.
***
Hayatın ipek yoluydu radyolar, üzerinde işlemeli beyaz dantel. Arkası yarınlarda haysiyetli sesler duyulurdu, sabah ezanları kadar temiz. Şimdi ekranlardaki şehvet kiliselerinde istemediğiniz kadar kirli dizi, istemediğiniz kadar para tuzağı yarışmalar. İhanet baki kaldı da, bir çocuklarınızın kanını emmedikleri kaldı.
***
Sabahları işe giderken besmele çekerdi babalar. Ömrün çilesini çekerdi her biri, yine de hak yedikleri görülmüş değildi. Okul önlerinde uyuşturucu tezgahları kurulacak, kızlar leblebi gibi satılacak da, suskun kalınacak ha! Nerede görülmüş!
***
1970'li yılların insanları, işçiyi memuru "düşündüğüiçin" duvarlarda afiş oldu, aranıyor ilanlarıyla. 2000'li yılların düzen adamları "kendilerindenbaşkalarınıdüşünmediğiiçin" paraya boğuldu. O yüzden ihtimaller nafile! Paraya boğulanlara biraz insanlık lazım ama... İnsanlık ölmese, ülke bu halde olur muydu?
Servisi 
