Bizde kalanlar
Sefalete zincirli çocuklardık... Ükeyi soyanların her dediği oldu da bizim bir dediğimiz olmadı. Gözlerimiz yolda kaldı. Sadece düşlerimiz omuz verdi, mangalarda dik dursun diye başımız. Ormanlarda bile darağacı kuruldu düşüncelerimiz için. Kanımız yerde kaldı.
***
Üzerimizde hayat gözcüsü gömleği. İşçilerin savunmadığı hakları, bizler işçiler için savunduk, direnişlerimiz bir duvara çarpıp döndü. Otellerde basıldı sendikalar. Politik haramilerce satıldık. Suskunluğumuzu bile işgal ettiler, hukukun canına okuyarak. Hakkımız baki kaldı.
***
Katillerin sol gözü seğirdi, zamanın her diliminde. Politikada kör yılan sinsiliği. Analar evlatsız, geceler yıldızsız kaldı. Kül olmadan yandık, her sabah yeni bir kavgaya uyandık. Tutanaklara geçti adımız. Gençliğimiz eriyen mum diplerinde kaldı.
***
Kimimiz işçiydik, kimimiz öğrenci, kimimiz öğretmen. Kendisine sığmayan hayat firarileri. Ağrıyan yanlarımızı onarmadı hiç kimse. Cam kırıkları yüreğimizde kaldı. Mecburi istikametimiz çağdaşlıktı, yolumuzdan ettiler. Eşkıya dünyaya hükümdar oldu da... Adalet dondu kaldı.
***
Televizyonlar, aynı yumurta ikizi kadınları allayıp pulladı. Çocuklarımızın aklı kaldı. Paraya boğdular, pantolonunu indiren şeytanları. Gerdanlı dansöz devrimini gerçekleştirdiler futbolda. Bu namussuz düzen ne çok şeyimizi aldı.
***
Oysa bilmiyorlar. Bizde hâlâ o kadar çok şey var ki... Alamadıkları.
Servisi 
