Özür dilerim! Geçen hafta "Binbir Gece Yalanı" başlıklı bir yazı yazdım. Bazı okuyucularım sağolsunlar, "Top ateşine!" tuttular beni. Siz buna "yaylım ateşi" de diyebilirsiniz. Neymiş efendim? Kadın, çocuğu için her şeyi yapabilirmiş! Ben yapmasın demedim ki? Elinden geleni yapsın. Hatta ardına bile koymasın. Bir kadın okuyucum mailinde diyor ki: "İsminiz Sinan değil, salak olmalıymış. Şayet çocuğumun gözündeki ışık sönüyorsa her şeyi yaparım." O gün gelen maillerden şunu anladım: "Baba olan erkeklerin çoğu meğerse zurnanın zart dediği delikmiş. Çocuk, erkeğin değil onu doğuran ananınmış." Biz erkekler de meğerse çocuğumuz var diye ortalıkta "hıyar!" gibi dolanıyormuşuz. Çocuk bizden olabilir; ama bizim değil! Çocuk onu doğuran ananın... Biz sadece spermlerimizi vermişiz. O nedenle anlıyorum; artık neden sperm bankalarının kurulduğunu. Babanın bir önemi yok. Çocuğu doğuran ananın önemi var. O ana değil mi ki çocuğu için hayatını karartan! Hatta bir gecelik ahlaksız teklif için 2 bacağını açan! Bazı kadınların umurunda mı bacağını açmak? Değil! Öyleyse o kadınların umurunda olan ne? Çocuğu! Bir erkek olarak sen kimsin? Zurnanın zart dediği yersin. Geçen haftadan sonra bir gerçeği daha iyi anladım. Bazı kadınlar meğerse çocuğu için her şeyi yaparmış! Yoksa "Bugünkü yazınızda saçmalamışsınız" diye, neden mailler gönderilsin bana? 2 bacağını açan kadın suçsuz, suçlu olan ise ben oldum. Neden ben? İşte onu anlamış değilim sevgili okuyucularım! Geçen haftaki yazımda ne demiştim? "Bugün çocuğu için 2 bacağını açan bazı kadınlar, yarın da başka şeyler için açacaktır. Mesela; Ev kirasını ödemek için, üstüne başına güzel elbise almak için, kariyer yapmak için, 250 kontör için, güzel bir evde oturmak için, iyi bir restoranda yemek yemek için ya da 5 yıldızlı bir otelde tatil yapmak için" Ben bütün bunlara karşıydım. Ama öğrendiğim gerçek farklı oldu. Biz erkeklerin "hikaye adamlar!" olduğu gerçeğini öğrendim. Analık duygusunun yanında, babalık duygusunun sıfır puan çektiğini öğrendim. Yoksa bazı kadınlar neden beni topa tutsun ki? 2 bacağını açan kadın ahlaklı, ben ise ahlaksız oldum. Neden peki? Bacak açmaya karşı olduğum için. Hele bir kadın okuyucum telefonda bana dedi ki: "O köşenden hemen biz kadınlardan özür dile." Okuyucum haklı. Ben de "özür!" diliyorum. Kimden mi? "Çocuğum için gerekirse 2 bacağımı açarım!" diye düşünen bazı kadınlardan!
Geçen hafta "Binbir Gece Yalanı" başlıklı bir yazı yazdım. Bazı okuyucularım sağolsunlar, "Top ateşine!" tuttular beni. Siz buna "yaylım ateşi" de diyebilirsiniz. Neymiş efendim? 
