Kurtlar Vadisi Pusu'nun gündemi takip etmesi uzun bir süre hepimizin diline dolandı. Kendi adıma bir dönem 'Kurtlar Vadisi Pusu'nun senaristlerinin medyum (!) olduğunu bile düşündüm. Neyse ki Vadi'nin açığını ana haber bültenleri kapattı. Dizi senaryosu olarak merakla izlediğimiz olaylar gerçek oldu. Biz de yine benzer bir heyecan ve merakla ana haber bültenlerini takip etmeye başladık.
Elveda Rumeli ise senaryosuna farklı bir bakış açısı yerleştirdi. Kurtlar Vadisi'nin medyumluğu Elveda Rumeli'de yerini 'tarih tekerrürden ibarettir'e bıraktı. Günümüzde yaşadığımız pek çok olayın tarihte 1800'lerin Balkanları'nda yaşandığına tanık olduk ve her hafta olmaya devam ediyoruz. Farklı dil, din ve milletten gelen insanlar arasına nasıl nifak tohumlarının atıldığını izlerken Rumeli'den yükselen çığlığın yok olmadığını, sadece dünya coğrafyasında yer değiştirdiğini anladık. Pazartesi gecesi 'Elveda Rumeli'yi izlerken Girit'ten kaçan Müslümanlar evlerimize konuk oldu. Kocasının, çocuklarının ve yakınlarının başına ne geldiğini bilemeyen kadının feryadı, haftalardır haber bültenlerinde izlediğimiz Gazeli kadınlarınkinden farklı değildi. Sütçü Ramiz'in evine sığınan anakızın tek suçu çok uluslu bir imparatorlukta Hıristiyanların yoğun olarak yaşadığı topraklarda Müslüman olmaktı! Aynı Gazze'de üzerlerine bombalar yağan minicik yüreklerin farklı bir dine mensup olmaktan başka hiçbir suçlarının olmaması gibi... 'Elveda Rumeli' bir gerçeği daha ortaya serdi ki; yüreğimi bir de bu gerçek burktu. Aradan yüzyıllar geçse de insanoğlu değişmiyor. Toprak için, sınırlarını genişletmek ve iktidarını yaymak için ufacık bedenlerin üzerine kurşun sıkmaktan ya da bombalar atmaktan çekinmiyor. Yerler, zamanlar, araçlar değişiyor ama amaç tarihin hiçbir döneminde değişmiyor. Elveda Rumeli'yi izlerken bir kere daha ehlileşmeyen, hırstan ve egodan arınamayan insanoğluna üzüldüm... Ancak bir taraftan da yıllarca ders kitaplarında okuduğumuz tarihin bu kadar ete kana bürünmesinin yetiştirmekte olduğumuz nesillere ders verebileceğini düşündüm. Ne dersiniz, çocuklarımız ders alıp da bu şiddet ve vahşete bir gün 'dur' diyebilecek mi? Ummaktan başka çare yok!